Oei, ’t Nederlands elftal speelt, dat betekent vaak weinig goeds voor d’n opkomst. Na een half uurtje kromme tenen zijn er echter veel mensen de stad al ingevlucht, net op tijd voor een straffe avond in De Spot.

Net als bij de eerdere ‘Very ‘eavy’  avond met Lucid en Sungrazer, weet DJ Duder Jimi de sfeer weer goed te raken, met een onvoorspelbare mix prog, psych en metal sounds van toen en nu. Denkend dat niemand hier ook maar een minuut van zal willen missen, heeft De Spot vijfhonderd plaszakjes van de NS besteld. Ze brengen uitkomst, maar het blijft een merkwaardig gezicht.

Het gaat er bij de Zeeuwse formatie Forbidden Planet vooral in het begin stevig aan toen. Het zal me niets verbazen als AIVD en Defensie ook deze oerknal komen onderzoeken. Het geluid stabiliseert zich, en de muziek zelf krijgt wat meer ademruimte. Even later kruipen er ook mellow extended jams in de set. 

Ze weten hun geluidsmuur te verpakken in daadwerkelijke nummers, en hebben zo een streepje voor op bands die puur sound georiënteerd zijn. Op lokaal niveau heeft Forbidden Planet een niche gevonden, hopelijk zijn de gemotiveerd genoeg om ook muzikaal door te groeien naar een meer eigen geluid.

De neiging van het Spotse publiek  om instinctief nette rijen te vormen is het laatste overblijfsel van de zeer korte cultureel-propagandistische samenwerking met Pyongyang. Daar kan nog  een stapel sociologen fraaie proefschriften over schrijven.

De link die Gingerpig heeft met Gorefest is veelbesproken, en ik ga me er verder niet op kapot staren, ’t is geweest, dus ik neem deze band zoals ze is. Gingerpig gaat naar eigen zeggen van hot naar her, maar durft, als we het toch over dooddoeners hebben, ook de knuppel in 't hoenderhok te gooien.

Als er niet veel geklapt wordt, komt dat omdat een groot deel van het publiek minstens één biertje klemvast heeft. De vernieuwde bar van De Spot is goed ontvangen, al heb ik vooralsnog geen Duvel in het assortiment mogen ontdekken.

De band heeft een uitgebreid kleurenpallet aan stijlen, maar weet dat wat ze willen hebben immer im Space te vinden is. De prachtige Moog is tot in de Synth Janstraat te voelen. Het is een strakke set, toegankelijk en vriendelijk. We moesten misschien even aan elkaar wennen, maar uiteindelijk mogen ze blijven. Er zitten alleen weinig scherpe randjes aan, wat op de langere termijn de spanning er een beetje uit haalt. 

Het lijkt er op dat Gingerpig, niet per se zoekende, maar wel in ontwikkeling is. Het drukke tourschema biedt hiervoor meer dan genoeg ruimte. De band kan een aantal kanten opgaan en ik ben benieuwd hoe ze volgend jaar zullen klinken.