Een zonovergoten Vlissingen, een betere plaats voor het bevrijdingsfestival 2011 is niet denkbaar. Om 13:00 uur begint het feest, en hoe! Het Bellamyplein staat goed vol. Geen rustige start maar meteen knallen, de dj's van de Partysquad zorgen daar wel voor. In rap tempo komen er tiental verschillende muziekstijlen voorbij, allemaal in een house-jasje uiteraard. Het publiek, vooral tieners, heeft het naar zijn zin. Als de eerste noten van Licht Uit klinken komt ook het gejoel tot een hoogtepunt. De Opposites lijken populairder dan ooit, zonder moeite vermaken ze jong en oud. Het feestje is compleet als hun New Kids-hit Broodje Bakpao voorbij komt. De twee rappers zijn ambassadeur van de vrijheid dit jaar. Snel na hun optreden verdwijnen ze dan weer in collonne naar de heli, op naar het volgende festival. (AJ)

Het hoofdpodium blijft ook na de Opposites in hiphop klanken gehuld. Local hero BDM Entertainment ofwel Bas de Meijer neemt de microfoon over. Met zijn vaste crew DJ Tempo-Slow, MC Vinny en Jr. Point maken ze een feestje op het podium. Voor de heren ongetwijfeld een hoogtepunt, het Bellamypark blijft ook tijdens dit optreden vol staan. (AJ)

Rond 15:00 uur stroomt het plein voor het hoofdpodium vol met tienermeisjes. De reden? The Hype. Deze jongehonden band uit Haarlem bestaat uit vier goed uitziende jongens en dat willen de bakvisjes wel eens van dichtbij zien. Muzikaal schotelt deze band ons een frisse set vol Beatlesque popliedjes voor. Niet erg origineel maar wel erg lekker. Er is ook voldoende energie op het podium en dat heeft z’n uitwerking op het publiek. Er wordt voorzichtig gedanst en zelfs meegezongen. Het laatste vooral bij single en hitje Do You Know en de Manfred Mann cover Mighty Quinn. Door de leuke presentatie en dito vrolijke liedje is The Hype is een van de leukste bandjes van de dag. (GK)

Na het feestelijke 5 voor 5 moment is het aan Patrick le Duc om de muzikale avond voort te zetten. De muziek van deze Goese singer-songwriter en zijn bandleden zit goed in elkaar, het klinkt lekker, maar lijkt in eerste instantie niet over te komen op de toeschouwers. 
Jammer genoeg is er niet erg veel interactie tussen de band en het publiek, waardoor de aandacht van het publiek ook niet gemakkelijk gewonnen wordt. Hierdoor krijgen ze voor een groot deel van het optreden dan ook niet de aandacht die ze verdienen. Maar wanneer Patrick zijn versie van Radiohead’s High And Dry ten gehore brengt, worden de festivalgangers wakker geschud en weet Patrick le Duc het publiek voor zich te winnen. Voor het podium begint het weer voller te raken en uiteindelijk klinken er veel enthousiaste geluiden. (CA)

Het is tijd voor Roma-muziek onder leiding van de Antwerp Gipsy Ska Orkestra. De opzwepende zigeunermuziek zorgt ervoor dat bijna iedereen op het Bellamypark aan het dansen is. Voor de sympathieke zanger moet het een crime zijn om in een rolstoel te zitten. Hij is namelijk van een trap gevallen en heeft daardoor gekneusde ribben, maar dat is nauwelijks af te leiden uit zijn zang.
Halverwege het optreden beklimt een jongetje, voorzien van een typisch skahoedje en bijpassende zonnebril, het podium en staat vrolijk een aantal nummers te dansen tussen de bandleden. Bijna iedereen valt voor de charmes van het mannetje, want er wordt nog uitbundiger gedanst en wanneer de handen van het ventje de lucht in gaan van links naar rechts, doet het publiek spontaan mee.
De band geniet zelf ook met volle teugen en zo blijkt deze vrolijke ska en zigeunermuziek een goede opwarmer te zijn voor de hoofdacts Moss en Gabriel Rios. (JS)

Moss-zanger Marien Dorleijn is “Hosternokke wé blie", dat hij weer in Zeeland is. Vlissingen blijkbaar ook, want er is in eerste instantie veel publiek voor het podium. Wat vooral opvalt is de muzikaliteit van dit viertal. Dat is ook hetgeen wat de show redt. Qua presentatie en interactie met het publiek is het niet best gesteld. Moss speelt zijn set, viert de verjaardag van Dorleijn’s zus en heeft lol met zichzelf. Het publiek mag dit allemaal aanzien en genieten van nummers als I Like The Chemistry, Angry Young Man en natuurlijk  I Apologise (Dear Simon).  Leuk natuurlijk, maar als je dan zo ‘Hosternokkes blie bin’, laat dat dan ook oprecht merken. (GK)

Om 23:00 uur is het alweer tijd voor de afsluitingsact van dit jaar. Gabriel Ríos wordt door een afgeladen Bellamypark onder luid applaus welkom geheten. De Puerto Ricaanse muzikant wordt vergezeld door twee Vlaamse muzikanten, jazzpianist Jef Neve en percussionist Kobe Proesmans. Samen zorgen ze voor een fris geluid dat, misschien tot teleurstelling van sommigen, minder Latijns-Amerikaanse klanken bevat dan verwacht. De mannen laten veel van Gabriel's nieuwe cd horen, The Dangerous Return. Maar natuurlijk spelen ze ook de hit Broad Daylight, wat het publiek luidkeels meezingt. Maar ook bij de minder bekende nummers blijft het optreden dezelfde energie houden en is het publiek erg enthousiast. Wanneer dan uiteindelijk de laatste noot gespeeld is, heerst er een lichte teleurstelling. Het is duidelijk, de charmante Gabriel Ríos valt in de smaak, en dan niet alleen bij de vrouwen. En zo zorgt deze rasentertainer voor een geweldige afsluiting van een mooie bevrijdingsdag. (CA)

Verslag: Jamie Scherbeijn, Gijs Kamphuis, Cecile Adrianow en Andre Joosse.