Zeeuwse belofte Volt Violin neemt deze avond de aftrap in een nog niet eens half gevuld Brogum. De muziek is gevarieerd. Rustige stukken worden niet vermeden om vervolgens even later weer op te zwellen naar Muse-achtige proporties. Het publiek wordt niet teleurgesteld want men krijgt gedurende drie kwartier een gelikte show te zien, waarin zanger Niels staat te zingen alsof hij in een uitverkocht Ahoy staat.
Met nummers als Statue of Poverty, Camille en de heerlijke Alicia-Keys-cover Empire State of Mind weten ze snel het publiek te boeien. De band maakt aan het publiek bekend dat ze op Concert at Sea mogen openen, waar ze uiteraard erg blij mee zijn. Het wordt inderdaad tijd dat het grote publiek Volt Violin leert kennen.

Dan is het de beurt aan de Duitse/Engelse formatie Transmitter. De stijl valt wat moeilijk samen te vatten, maar ik hou het op een drum ’n bass variant van the Prodigy met een vleugje Linkin’ Park. De energieke frontman Jeff Ogle vertoond aardig wat ADHD-trekjes en staat te springen en te zingen of zijn leven ervan afhangt.

Op de achtergrond worden door VJ Ti Schimschal energieke videoflarden en teksten getoond. De show is een energiek pompende rollercoaster die pas na ruim een uur plotseling weer tot stilstand komt, iedereen in verwarring achterlaat. De muziek is niet vernieuwend of origineel, maar allerlei stijlen worden “getransmit” en dat werkt erg aanstekelijk. Het is erg moeilijk om de voeten of het lichaam stil te houden. De basslijnen beuken door de zaal en Jeff zweept het publiek op met een aanstekelijk enthousiasme. Pop aan Zee heeft hiermee samen met Brogum weer een prachtige avond gebracht.