Zenuwachtig schuifelt het publiek heen en weer als het tijd is om te beginnen bij deze laatste Avonduren voor een zomerstop, want wie zou in hemelsnaam Vandryver zijn, die overdag de straten veegt maar ‘s avonds zich ontpopt als een pop-ster pur sang?

De stratenveger blijkt inderdaad een gewone Middelburger die regelmatig met een bezem in zijn hand op straat te zien is, maar wel niemand minder dan Arjen van Wijk, bekend van This Beautiful Mess  en Brown Feather Sparrow. Vandryver speelt in zijn eentje een set met breekbare prachtige liedjes. Als hij vraagt om zeven Franse woorden voor het liedje ‘Avignon’ blijkt er met de talenkennis van de Middelburgers wel wat mis, maar hij krijgt er toch zeven na even vissen, mede met hulp van de muur van Ko d’oooor. Vandryver bewaart het mooist tot het laatst en sluit af met het voor zijn dochtertje geschreven ‘there is no greater joy’.

Sam Amidon, vers uit de trein na een optreden in Paradiso, wil zo graag beginnen dat  er na een korte pauze geen tijd meer is voor een aankondiging en die is ook niet nodig, de muziek spreekt voor zich. Sommige artiesten voelen zich wat ongemakkelijk bij het muisstille Avondurenpubliek, maar Sam niet, Hij vertelt tussen al zijn liedjes, en soms tussen zijn nummers door verhalen, onder meer over zijn vriend ‘the following mountain’ die hij altijd kan beklimmen als hij daar behoefte aan heeft.

Afwisselend bespeelt Sam gitaar en banjo en zingt, schreeuwt, brabbelt en maakt zelfs uitstapjes naar ‘sacred heart’ of ‘shape note singing’.
Sam sluit af met Relief, een cover van R. Kelly. Dit mag, in wat bijna een Avonduren-traditie is, meegezongen worden.

Sam Amidon is een zeer waardige afsluiter voor dit Avonduren-seizoen en om nog regelmatig aan terug te denken als we in het gras liggen op zonnige zomermiddagen. Diezelfde middagen waar we alvast vooruit dromen van de komende Megafaun-avonduren in september.