Openingsact All Seemed Lost kennen we nog van het Zeeland Hardcore feest een paar maanden geleden in Bar American. Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven: de gitarist heeft een Feyenoord shirt, waardoor het natuurlijk lastig wordt om iets negatiefs over deze band te zeggen. Allemaal in koor: met Miyaichi aan de pingel, staan we snel weer op De Singel! De interessegebieden van deze band liggen echter niet op de Nederlandse sportvelden. De leadzanger, die een opvallende gelijkenis vertoont met een bepaalde stylist, just sayin’, staat het hele concert op de rand van het podium te schuimen. De nummers zijn van het type ‘alles is een schande’, Propaganda! Big money corporations! Toegegeven, er is meer dan genoeg om je druk over te maken in deze wereld. Neo-Lybia is about to E.X.P.L.O.D.E. en ook een kernreactor doet zijn ding. Wat dat betreft heeft deze band nog  genoeg onderwerpen om een paar levens mee te vullen. All Seemed Lost speelt veel shows, waardoor ze inmiddels een strakke set kunnen neerzetten. Zo zal deze Goese band aan kracht winnen, en een steeds hoger plekje op de card veroveren.

Embrace  Destruction omschrijft zichzelf als: “Brutal Hardcore for Human Liberation. Wake tha fuck up and free yourself from the social enslavement of the elite.” Een voor de hardcore scene zeer originele mission statement. Ach, het zijn Italianen, dus die hebben altijd een streepje voor. De band met veel mooie beentattoos, dat mag wel even gezegd worden, heeft een stevige sound, en ze willen geen ‘pussy crowd’. Hebben ze aan dit publiek waarschijnlijk een broertje dood, want die staan allemaal netjes in een kring buiten het strafschopgebied. Dan speel je nog zo lekker, staan die stugge Hollanders daar gewoon als een stelletje zoutzakken. Ook dit is het leven van een band. Wel krijgen ze het figuurlijke kroontje, want ik vind het de beste act van de avond. Ze spelen voor alle ‘old school believers’, alsof er iets verloren is gegaan, en dat zou nog best eens het geval kunnen zijn.

Er is al wat meer publiek wanneer Gilo een poging waagt om wat beweging in de avond te krijgen. Ze doen in ieder geval hun best, met vooral een uitstekende drummer, die samen met de synthman allebei een moment van solo glorie hebben afgedwongen. Het is een leuke afwisseling van al dat agressieve gebeuk van vier keer metalcore dat, ondanks het tumultueuze en rebelse karakter, na verloop van tijd even afstompend en monotoon kan worden als een vergadering op kantoor. Nog ingezonden stukken? Dan gaan we nu over naar de rondvraag. De band groeit duidelijk in de set. Voor de zanger is het een terugkeer naar zijn oude hometown. Soms als je ergens na een tijd weer terugkomt zijn er zaken onherroepelijk veranderd, of onvoorstelbaar hetzelfde gebleven. “Kom op Middelburg!”, ja, kom op dan. Leuke band, met een originele insteek.

Wanneer plots. Het moment waarop iedereen gewacht heeft, en de reden dat we hier allemaal bijeen zijn gekomen. Incarnate heeft een nieuwe zanger, Koen Mattheeuws, en dat zullen we allemaal weten ook. Gekleed in camouflage jorts introduceert de band nummers van het nieuwe album ‘Hands of Guilt/Eyes of Greed’. Zo serieus als het maar zijn kan knalt Incarnate de gelikte genreoefeningen de zaal in. Technisch hebben ze heel wat in huis, en er lijkt een goede chemistry te zijn in de nieuwe formatie. Op een paar incidentele wilde mosh acties na, wil het zonderlinge publiek zelfs niet voor de main event loskomen. Het laat vooral zien hoe afhankelijk dit soort muziek is van de wederzijdse energie in een zaal. Vaak heeft een CD presentatie iets dwangmatigs, als die busreizen voor bejaarden waar ze onderweg oma dure parfum aansmeren. Gelukkig wordt ons dat soort perikelen bespaard. Het merchstandje staat ongedwongen aan de kant, met naast de nieuwe plaat ook mooie nieuwe shirts. Beluister hier alvast de nieuwe single Sinner’s Fate op: www.incarnate.nl

Wanneer je een band begint heb je daar natuurlijk bepaalde verwachtingen bij. Met al die riffs en opzwepende nummers moet het publiek wel helemaal uit z’n dak gaan, denk je dan. - Misschien dat de politie er wel aan te pas moet komen om de boel te bedaren!-  In plaats daarvan heb je ook dit soort stroeve avonden. Daarmee is niet gezegd dat niemand het naar zijn zin had, en staan genoeg mensen met glunderoogjes te genieten van al dit geweld. Props voor de lichtshow.
Het is volle maan, een uitzonderlijk grote maan zelfs, en dan doen mensen altijd een beetje gek. Ergens is het dus logisch dat hardcore fans en metalheads bij volle maan juist ingetogen zijn.