29 juni zullen de meeste mensen die voor de Piek stonden niet meer vergeten, of omdat ze gelukkig een kaartje gereserveerd hadden, of omdat ze helaas zonder het optreden te zien naar huis moesten. In een uitverkochte zaal speelden de legenden uit Jamaica een swingende set in het kader van Pop aan Zee.

Jah Vinity mag  de eerzame maar moeilijke taak op zich nemen om het publiek op te warmen voor de Skatalites. Maar hoe doe je dat? Nou in hun geval met reggae en er gewoon staan als band. Dat ze er zin in hebben is vooral aan zangeres Marit Beije en zanger Harry Groenefelt te zien. Wel was iemand vergeten aan de toetsenist te vertellen dat ze als opener voor deze grootheden staan. Al kauwgomherknauwend is het hele concert nog niet het kleinste glimlachje of sprankje enthousiasme te bekennen.

Ten... Nine... Eight... Seven... Six... Five... Four... Three... Two... One...
Wie de Skatalites eerder heeft gezien of een live plaat heeft geluisterd weet wat er volgt: FREEDOM! Waarna de band meteen zijn roots-ska inzetten en bij het publiek de knieën niet meer luisteren. Stilstaan is onmogelijk en droog houdt niemand het! Rode warme gezichten en zweet plekken onder de oksels zijn gelukkig maar een klein ongemak voor deze band in dit kleine zaaltje. 
Dat de band al lang niet meer helemaal origineel is, is al lang bekend en begrijpelijk voor een band die al sinds 1963 speelt. De bassist moet het podium opgeholpen worden, maar grijnst en swingt net zo hard als de jongere generatie Skatalites in de blazerssectie. 
Alle hits komen wel voorbij en als het tijd is voor Doreen Shaffer verwacht je aan het gefluit en de vele liefdesbetuigingen vanuit het publiek geen dame die al sinds 1964 bij de Skatalites mee zingt! Ze maakt echter de vele liefdesbetuigingen helemaal waar en steelt de harten en breekt ze als ze het podium weer verlaat.