De stuwende kracht en artistieke leiding van het New Rotterdam Jazz Orchestra (NRJO) zijn Rob van de Wouw, Louk Boudesteijn en Johan Plomp. Het Rotterdam Jazz Orchestra bestaat al sinds 2002 als bigband, maar is dit jaar een nieuwe weg ingeslagen en heeft om dit duidelijk te maken ‘New’ voor hun naam gezet. Het collectief heeft verder een vrije bezetting. 

In hun wens naar nieuwe creatieve uitdagingen is trompettist Eric Vloeimans uitgenodigd voorlopig een drietal concerten met het collectief te geven. Vloeimans is inmiddels een internationaal veel geprezen jazztrompettist. Het fijne melodieuze lyrische spel van Vloeimans tussen de explosieve hedendaagse jazz van het NRJO biedt een spannende uitdaging.

Een paar dagen geleden werden de jazzliefhebbers in Gebouw-T ook al verwend met Gare du Nord, toen was de zaal afgeladen vol. Vanavond is het een stuk rustiger maar is de ruimte toch goed gevuld. Zeker niet verkeerd voor een woensdagavond. In tegenstelling tot de veilige, binnen de kaders blijvende, loungejazz van Gare du Nord zoekt het NRJO met Eric Vloeimans de grenzen en het experiment op. Het is een zoektocht om bestaande patronen te doorbreken, ondersteund door prachtige jazzarrangementen. Deze zoektocht heeft overeenkomsten met wat Kyteman (Colin Benders) met zijn jazzhiphop-orkest doet.

De meeste bezoekers zijn zeker afgekomen op de naam van Eric Vloeimans - hij heeft dan ook een prominente plaats op het podium - echter krijgen de muzikanten van het collectief ook ruim de gelegenheid om te soleren en excelleren. Het collectief speelt goed, met passie en gedurfd. 
Het prachtig ingetogen spel van Vloeimans is een mooi tegenspel met de arrangementen van het NRJO, en ontlaadt de spanning zich in een fraaie jazzfusion.
 
Vloeimans speelt eigen werken die verder gearrangeerd zijn door de muzikanten van het NRJO. Ook composities van het collectief worden gespeeld. Aan het eind mogen de technisch zeer bekwame muzikanten prachtige solo’s en improviserende duels ten toon spreiden.
Dit wordt zeer gewaardeerd door het publiek wat - bijna in trance -  zichtbaar geniet en kreten van opwinding en waardering niet kan onderdrukken. De constatering is dan ook; degenen die er vanavond er niet bij waren hebben iets moois gemist.