James Leg doet kunstje dunnetjes over in ’t Hof

Zoek de verschillen met The Black Diamond Heavies

Tekst: Justin Faase Foto’s Niels Davidse ,

Het is ruim een half jaar geleden dat The Black Diamond Heavies in Kaffee ’t Hof hebben kunnen zien. Nu zanger en toetsenist John Myers als James Leg door Europa reist, gaan we natuurlijk wel even kijken. Een toevoeging of een kwestie van “zoek de tien verschillen”?

Zoek de verschillen met The Black Diamond Heavies

Ongeveer een half jaar geleden scheurden The Black Diamond Heavies al met hoge snelheid door Kaffee ’t Hof. Met dat rauwe en energieke optreden in het achterhoofd hoeven we niet lang na te denken wanneer één helft van het duo weer in Middelburg neerstrijkt. John Myers, de man achter de Fender Rhodes, heeft namelijk nog een band waarin hij als James Leg door het leven gaat.

Qua opstelling is er niet veel veranderd. Bovenop de Fender Rhodes staat hetzelfde basorgel als zes maanden geleden, ernaast het drumstel. Alleen de drummer luistert nu naar de naam Andrew Jody. Wanneer het optreden aanvangt, wordt ook al snel duidelijk dat we muzikaal gezien weinig verrassingen voorgeschoteld zullen krijgen. James Leg bedient zich net als The Black Diamond Heavies van seventies rock met een flinke dosis blues, gospel en soul, hoewel die laatste invloed in deze band misschien wat meer te verwaarlozen is.

James Leg jaagt ook vanavond weer als een bezetene over de toetsen van zijn klavieren. De uptempo nummers van zijn debuut Solitary Pleasure werken het beste, gezien de bewegingen voor het podium. Het intense geluid wat deze minimale bezetting met zich meebrengt, wekt behoorlijk indruk. Maar waar de mond het meeste van openvalt, is de stem van meneer Myers. Alsof hij gorgelend het einde van zijn leven aankondigt dreunt hij zijn teksten op over dood, geloof en ongeloof, drank, vrouwen, en andere bijbehorende deprimerende thema’s. Zijn bestelling aan de bar (whisky en bier tegelijk) reflecteert misschien ook hoe hij door de microfoon klinkt. Toegegeven, origineel is het niet. Zeker wanneer hij zich aan gospelballads waagt, komen Tom Waits en Howlin’ Wolf wel erg ongenuanceerd om de hoek kijken. Niet erg, want ook na een korte pauze en een Muddy Waters cover weet het tweetal de energie erin te houden.

Voor diegenen die zich afvragen wat de toegevoegde waarde is van deze band ten opzichte van The Black Diamond Heavies: die is nihil. Maar het publiek van vanavond zal daar een broertje dood aan hebben; dat weet waar ze voor komt. Precies één week voordat de bluesroute in Middelburg van start gaat, hebben we alvast een hoogtepunt te pakken.