“…de stralende zonneschijf rees pijlsnel omhoog en explodeerde achter zijn oogleden” - Yukio Mishima (1925 - 1970)

Roland 9000, die kennen we uiteraard nog van het Avonduren festival, toen hij de Vleeshal in Middelburg als toneel gebruikte voor conceptueel verantwoorde space ballet rampspoed, compleet met een klein leger danseressen. Vandaag godzijdank geen entourage, dus kunnen we ons meer op de muziek richten. Het is een hoogst dansbare DJ set, waarbij onduidelijk is hoeveel of wat precies Roland er zelf mee doet. Onze action DJ heeft in ieder geval de tijd om een paar keer zijn post te verlaten, heldhaftig op zoek naar een nieuw biertje. Ja, dat soort praktijken kunnen we wel waarderen in Middelburg. Een nummer van anti-zoekmachine band '!!!' komt bijna in zijn geheel onverstoord voorbij, en ik kan daar geen klacht van breien. Het is een onderhoudende set, al had ik eigenlijk gehoopt op eigen materiaal. Gegeven de omstandigheden van een last-minute toevoeging valt er weinig te klagen. Roland is één goede gimmick verwijderd van Major Hostage achtige faam, en die moet hij niet zoeken in de interpretive dance zoals we dat bij Avonduren zagen. Ik zou het hogerop zoeken, want zoals Sun Ra al zei, Space is the place.

Hoe dan ook tijd voor Knalpot, en een gewichtige vraag dringt zich meteen aan...  What's with the hats? Och, De Spot heeft al ergere gimmicks overleefd, lookin' at you, Sleep Party Peeps. Afijn, we zijn begonnen, met gruizige electrorock grooves als resultaat. In navolging van zo veel tweekoppige bands van de laatste jaren laat Knalpot zien dat je geen heel orkest nodig hebt om een volle sound te creëren. En net als veel van die bands heeft de gitarist een afzichtelijk aantal pedals tot zijn beschikking om deze sound te bereiken. De band is qua bezetting en intentie te vergelijken met No Age, die zich deze maand op Motel Mozaique met een spectaculair optreden in één klap wereldberoemd in Nederland maakten. Alleen verruilt Knalpot de shoegaze waas van de Amerikanen voor een meer elektronische, jazzy opbouw. Als daar dan de eruptie komt, is het werkelijk feest. 

Mijn aantekeningen worden hierna een beetje cryptisch en onsamenhangend, vaak een teken van gezellige taferelen. Ik kan de klanken van Knalpot wel waarderen, maar van mij mogen ze best wat vaker de trekker overhalen. Goed, lang hoeven die behoeftes naar lompe rock niet onbevredigend te blijven, want spoedig mag Middelburg zich verheugen op een bezoekje van immer böse Leute Pro Pain. Van onze Haagse redactie overigens het bericht dat Knalpot gitarist Raphael Vanoli genomineerd is voor een zeer relevante ‘Duiveltjes’ award.

De DJ heb ik deze avond nog mogen betrappen op NEU!, Embryo en Black Sabbath. Goede zaken! Een veel te lange discussie over Sleep's legendarische Dopesmoker album later, en 't is weer gedaan met de avond. Maar wacht eens, waar was de beloofde King Cannibal van ‘het befaamde Ninjatune label’?