Na negen jaar besluit Robbert van Hoften te stoppen als programmeur van 't Beest in Goes. Als kind was hij al gefascineerd door muziek. Hij begon als vrijwilliger in 't Beest, maar toen ze daar halverwege het seizoen zonder programmeur kwamen te zitten heeft hij gesolliciteerd. Het begin van een muzikaal era.
Zijn eerste boekingen waren Solex en Coparck: “Twee eigenzinnige Nederlandse bands waarvan ik het jammer vond dat ze nooit in 't Beest gestaan hadden. Ik dacht toen, dat ga ik gelijk even rechtzetten.” Hierna volgden nog vele bands. De boekingen waar hij het meest trots op is, zijn ondermeer: de legendarische Australische punkband The Hard-Ons: “Ongelooflijk wat een band was dat zeg! Eén van die concerten waar tot op de dag van vandaag over gepraat wordt door de mensen die er bij waren.” Ook UK Subs en Dead Moon hebben in 't Beest gestaan: “Bij UK Subs waren er wat incidentjes met nazi-skins, wat wel jammer was natuurlijk. Van Dead Moon vind ik het echt heel jammer dat ze niet meer bestaan. Een fantastische band en ook ontzettend lieve mensen.”
Robbert programmeerde niet alleen maar de muziek die hij zelf leuk vind “Ik hoef niet altijd iets mooi te vinden om het toch te kunnen waarderen.” Zoals de eerste keer dat Extince in 't Beest speelde. “Het is natuurlijk altijd leuk als je een beetje flinke naam uit het circuit kan neerzetten, maar het is natuurlijk dubbel zo leuk als dan ook nog eens je vooroordelen compleet weggeblazen worden.” Ook voor de Amerikaanse bluegrassband The Pine Box Boys heeft Robbert een mooie avond voor kunnen creëren in 't Beest. “Een band waar ik gelijk helemaal weg van was toen ik hun eerste CD hoorde en die ik dan ook heel graag in 't Beest wilde hebben. Om wat extra publiek te trekken heb ik toen de lokale coverband Eddie & De Hetero's gevraagd of ze een speciale country-set wilden instuderen. Is een erg memorabele avond geworden en The Pine Box Boys hebben sindsdien zowaar een flinke Zeeuwse aanhang. Echt ontzettend jammer dat hun Europese tour dit jaar niet kon doorgaan.”
Nog enkele namen waar hij trots op is, zijn: Minyeshu & Chewata, The Hidden Hand, Stinking Lizaveta, Wolves In The Throne Room, Harry Merry en van het afgelopen seizoen The Devil's Blood en Triggerfinger. “Negen jaar is natuurlijk best een lange tijd dus het is echt onmogelijk om alle hoogtepunten op te noemen. Het waren er in ieder geval veel en ik had het allemaal voor geen goud willen missen."
Nu is het tijd voor iets anders. Robbert werkt sinds anderhalf jaar in de geestelijke gezondheidszorg (waar hij eigenlijk voor opgeleid is) en hier gaat hij nu fulltime mee aan de slag. Na negen jaar muziek heeft hij besloten dat dit weer een hobby moet worden in plaats van zijn werk “Ik zal het best gaan missen denk ik, maar aan de andere kant zie ik er ook naar uit om weer gewoon als bezoeker naar concerten te gaan. En daarbij vind ik mijn huidige werk echt ontzettend leuk.”
Voorlopig nemen Frank Harthoorn (werkzaam als filmprogrammeur bij 't Beest) en directeur Peter de Neef de programmering over. Robbert zal deze maand nog aanwezig zijn om wat werkzaamheden over te dragen “Ik heb de programmering van komend najaar gezien en die ziet er echt goed uit.”