Even daarvoor speelt Audiofungus in de Pop Aan Zee tipi. Adiofungus heeft niets met coupletje-bruggetje-refreintje, maar hoe een nummer dan wel moet klinken blijft onduidelijk. Bands die volop experimenteren verdienen altijd het voordeel van de twijfel, zo ook Audiofungus. Alleen jammer dat de band bij vlagen hopeloos verdwaalt in de ongestructureerde wereld van de noise. Wel lekker dit bandje tussen de verder nogal belegen ZNF programmering te zien staan.
 
Bij Moke is alles van tevoren uitgestippeld. Niks geen experimenten!
Moke is het soort band dat de gitaren uitzoekt bij de kleur van hun schoenen. Maar toegegeven, een goede visuele verzorging heeft ook zijn aantrekkingskracht. De oranje batterij Orange-versterkers ziet er indrukwekkend uit, alsook de kleding (zwart), de lichtshow en de poses van de band. Aan de andere kant is Moke duidelijk onder de indruk van de sprookjesachtige sfeer van de Abdij. Moke heeft er naar uitgezien, zegt de zanger na het tweede nummer, want in zo'n omgeving speel je tenslotte niet iedere dag.

Zanger Felis Maginn klinkt een beetje als Billy Idol in zijn sobere dagen, de muziek die hij schrijft leunt zwaar op Oasis en Editors. Het ligt lekker in het gehoor en na een keer luisteren kan iedereen het meezingen en dat is dus meteen het manco.
Want wat na een tijdje gaat wringen is de ondraaglijke lichtheid van sommige liedjes. Herhaling en voorspelbaarheid, de val die Audiofungus ten koste van alles wil ontwijken, daar trapt Moke met open ogen in.

Daar staat tegenover dat de band er met veel vaart invliegt en het geluid goed is. De band doet zichtbaar zijn best het publiek mee te krijgen en dat duurt even. Pas tijdens het uitgesponnen The Long Way komt de energie die de band uitstraalt ook in het publiek terecht. De band wordt er midden in het nummer voor beloond met applaus en gejoel. Helaas, na dit kippenvelmoment volgt de popsnack switch en verslapt de intensiteit meteen.

Dankzij de ijzersterke toegift komt het op het nippertje nog goed. Nadat de muzikanten een voor een het podium af zijn gewandeld, komt Maginn alleen terug met een overtuigend love my life. Goede zanger die man!
Enjoy the silence van Depeche Mode ontpopt zich tot een magnifieke afsluiter. En zo krijgt het publiek wat het van Moke mag verwachten: lekkere liedjes en een leuke show, maar voor een band van dit formaat en met deze allure, is dat toch net iets te weinig.

Vier keer Moke in Zeeland (Goes, Heinkenszand, Hulst en Middelburg) in een jaar tijd...misschien is het gewoon wat teveel van het goede.