Het regent boven de Hanzestad, het stortregent zelfs. Met bakken tegelijk valt het op straat. Het is koud en nat en er hangt een mistroostig sfeertje op de Beestenmarkt. Een donderklap is eigenlijk het enige wat nog ontbreekt. Anaal Nathrakh is in Zeeland. Het weer past zich aan als wist het van de komst van deze band. De Britten brengen de Apocalyps in hoogsteigen persoon. De mix van death, black en grindcore had op geen beter podium gepast. ’t Beest gaat los. Letterlijk en figuurlijk deze keer.

 “Als ik in de toekomst kijk zie ik een mensenhoofd dat wordt vertrapt door een laars”, aldus de profetieën van Anaal Nathrakhzanger Vitrol (Dave Hunt). Samen met songschrijver/gitarist Irrumator (Mick Kenney) vormt hij de band. Vanavond aangevuld met drie sessiemuzikanten. Furieus wordt er geopend met ‘Constolation Of The Black Widow’ de titeltrack van de laatste cd. De energie van de groep mist zijn uitwerking op het publiek niet, er wordt driftig geheadbanged en gemoshed.

Het knappe van de Britten is dat ze verschillende stijlen metal mengen, daarbij een bak tyfusherrie produceren, maar toch met vlagen melodieus klinken. Als was het, het laatste beetje licht in de donkere denkwereld van het duo. Dit met dank aan Vitrol die naast een diepe grunt ook een mooie normale zangstem heeft. Dat contrast komt er tijdens deze show ook goed uit. Het zaalgeluid is namelijk prima in orde. Tijd om bij te komen is er nauwelijks.

“God is Fucking Bullshit!” ‘Bellum Omnium Contra Omnes’ wordt de zaal ingeschoten. Het betekend zoveel als: “Het is een natuurlijk proces van de mens is om in oorlog te zijn met iedereen.” Een tekst niet door de band zelfbedacht, maar geciteerd uit oude boeken. Want dat doet dit nihilistisch combo graag. Bezig zijn met de leer van oude filosofen, zoals Nietzsche.

Uit niets blijkt dat Anaal Nathrakh amper optreedt. Deze show is voor de formatie ongeveer de tiende in tien jaar tijd. Maar het geheel klinkt geolied en solide, als een tank op oorlogspad.

Na een klein uur is de koek op en eindigt de band in chaos met ‘Do Not Speak’ en ‘Pandemonic Hyperblast’. De zaal murw gebeukt en ontstelt achterlatend.

Ook opener van de avond Dr. Doom heeft als missie verwoesting. De grindcore formatie uit Groningen weet niet helemaal te overtuigen. Dit kan zijn omdat de bassist net nieuw is bij de band. Met veel grimassen op het gezicht houdt hij zijn collega’s net bij. Toch klinkt de band wel super strak. Met dank aan drummer Joris die foutloos zijn blastbeats onder de gillende gitaren timmert. Het is vooral zanger Eli die door zijn hyperactiviteit soms wat slecht te verstaan is. Het half uur wat de band krijgt is dan ook precies genoeg voor dit Noordelijk geweld.