Een file in Terneuzen… Je ziet het zelden, maar bij aankomst bij skihal Snowbase staat er toch echt een serieuze wachtrij van auto’s. Gelukkig zijn wij met de fiets en dankzij onze vip-tickets worden we binnen no-time ondergedompeld in de wereld van Jazz-a-Delic. Want dat Jazz-a-Delic een eigen wereldje is, kun je wel zeggen! Een fantastisch mooie entree (voorzien van speciale welkomst-meisjes), een onwijs goede aankleding, direct een fijne sfeer en honderden mensen die hun allermooiste pak uit de kast hebben getrokken… voor Jazz-a-Delic is niets te dol. We voelen ons bijna een beetje underdressed. Meiden in fraaie jurkjes met mooie kapsels en torenhoge hakken dansen al volop. De belofte is eigenlijk nu al ingelost.

Na een rondje langs de 3 ‘rooms’ is het al snel duidelijk dat de ‘kauwgomballenhouse’ in de Red Room het meeste aanslaat. Al vroeg op de avond stuiteren de mensen hier tot aan het plafond. De Zeeuwse dj Sparcoo draait op dat moment, voor een fantastisch decor van licht, en dat doet ie meer dan goed. Ook als later Oliver Twizt en duo FOKTOP plaatsnemen achter de draaitafels gaat het feestje vrolijk verder. MCBizzey weet hoe hij het publiek moet opzwepen en staat zelf ook als een idioot te springen. ‘And the crowd goes wild!’. Wat een topsfeer!

In de ‘For the love of music’-room (het Snowcafe) is het iets minder druk als wij er binnen lopen. Misschien ook door de hitte? Met vlagen staat het er namelijk wel heel erg vol en dat maakt het wat claustrofobisch. Maar al met al is ook hier de sfeer prima. Onder andere Saturn zorgt hier voor de dansbare beats, met ondersteuning van Mario Hillebrand op de percussie. Aan ons is dit genre iets minder besteed, dus we gaan snel kijken in de Main Room.

De Main Room is de zaal waar je het ouderwetse Jazz-a-Delic concept terug kunt vinden: hier zijn de beats wat milder en vooral heel funky. Aan het begin van de avond is het hier nog niet ontzettend druk, maar als Roog gaat draaien en Ace zijn sax beroert, gaan er toch veel voetjes van de vloer. Opgejut door een paar fraaie danseressen, wordt ook hier volop gefeest. Steven Quarre zorgde er bovendien voor dat dit tot 3 uur non-stop zo bleef.

Zijn er dan helemaal geen puntjes van kritiek op deze vernieuwde en uitermate feestelijke versie? Jawel: de Main Room is erg open en het tocht nogal door de entree (misschien ook een reden waarom het hier iets minder druk is dan ‘boven’). In deze room is de dj en vooral ook de gastmuzikant wat meer weggestopt voor ons gevoel. Ze verdienen meer aandacht. Voor de toiletten staan vaak lange rijen en de grote trap is –vooral wat later op de avond- toch een beetje eng. Maar bij zo’n feest vergeet je dat allemaal al snel. Voor sommigen is Jazz-a-Delic een maatje te groot geworden. Volgens ons is het gewoon een feest waar je absoluut bij moet zijn geweest. En bovendien het levende bewijs dat zoiets dus wel kan in Terneuzen!