Helemaal alleen en uiterst relaxed staat Ty Garner in de vooravond op De Pieks poppodium. Ty Garner, geboren in Mansfield (UK) en begonnen met een gitaar als straatmuzikant in Londen waarna hij uitzwierf tot in de straten van Parijs en Amsterdam. Vervolgens ging hij zich toeleggen op folk, ragtime en blues om tenslotte weer terug te keren naar zijn geboortegrond alwaar hij zich doorontwikkelde in rhythm & blues.
Zoals hij in zich in De Piek etaleert is van een kleurrijke reiziger in muziek niet veel te ontwaren. Hij speelt op een manier zoals hij dat waarschijnlijk op onbewaakte momenten vooral thuis doet, het is dan ook behoorlijk taai luisteren naar Ty.
Zonder backline is het erg leeg en onsamenhangend al getuigt het wel van moed om in je eentje ongecompliceerd je best te doen voor publiek. Op Ty’s website zijn dezelfde nummers met begeleidingsband te horen en dan dient de taai taai wat minder herkauwd te worden. Misschien begin december nog eens luisteren, wellicht dat het dan meer smaakt…
Vol verwachting klopt ons hart voor Dede Priest, de vrouw waar we uiteindelijk allemaal voor kwamen. Een geweldig voorkomen en dito stem, echt lekker en zoals het hoort. Persoonlijk vind ik als je zo’n ‘big mama from Texas’ hoort zingen al het blanke zangtalent wel in kan pakken. Iets meer beweging zou daarentegen wel mogen want als zo een volle dame met bezielde stem ook nog eens in beweging zou komen is het helemaal af. De complete band erachter, allen van nationale bodem, is duidelijk ook van een groot kaliber. Het sterk contrasterende voorprogramma werkt positief op dit prima optreden en geeft het publiek uiteindelijk een synergetische avond.
Dede Priest zingt niet alleen de blues maar laat je deze ook voelen, heerlijk!