Bang Bang Bazooka: explosief rockabilly optreden in de Piek

Ouwe rotten in ’t vak laten zich van hun beste kant zien

Tekst: Jamie Scherbeijn, Foto’s: Monica Salmang ,

Zaterdagavond speelde Bang Bang Bazooka zonder voorprogramma in de Piek. De band gaf een spetterende rockabilly show ondanks het lauwe enthousiasme van het publiek.

Ouwe rotten in ’t vak laten zich van hun beste kant zien

Bang Bang Bazooka komt uit rockcity Eindhoven en is een rockabilly band met country en blues invloeden. De band bestaat al sinds 1987 en is ontstaan uit leden van verschillende bekende bands uit die tijd, zoals de Franse rockabillyband “Blue Cadillacs”, punkband “Tubifex” en rockabillyband “The Caveman”. In 1995 besluit men te stoppen, maar 10 jaar later pakken de mannen de draad weer op en wordt er zelfs een nieuwe cd uitgebracht. Vanavond spelen ze in de Piek in Vlissingen. 

Zonder voorprogramma en na een lange soundcheck begint de band na elven eindelijk te spelen. Alle vier de bandleden zitten vol energie en dat zorgt voor een explosief optreden. Op het eerste gezicht zou je dit niet verwachten want de mannen zijn duidelijk de jongste niet meer. Maar na het eerste nummer bewijzen ze nog steeds een stevig portie te kunnen rocken! Bassist, Karel Panjer, rukt gretig aan de snaren van zijn contrabas en vooral leadgitarist, Jean-Francois Besson, valt op. Hij danst als een bezetene heen en weer. Dit kan echter niet van het publiek gezegd worden. Op een paar enthousiastelingen na, blijft het akelig leeg voor het podium. Ondanks meerdere verzoeken van zanger/gitarist, Marcel Hoitsema, om naar voren te komen, blijft het merendeel van de toeschouwers angstvallig achterin de zaal staan. Meerdere keren roept de zanger: “oké, laatste nummer”, waardoor je jezelf afvraagt of de band er wel zin in heeft vanavond of dat hij het publiek uit hun tent probeert te lokken. Ik denk eerlijk gezegd dat laatste aangezien ze elk nummer vol overgave neerzetten en het publiek weinig enthousiasme toont.

Even lijkt er zelfs geen toegift te komen, totdat de zanger roept: “ah, dit menen jullie toch niet hè?”. Daarop klinkt er her en der het verlossende woord “spelen!” door de zaal en worden we getrakteerd op een toegift van 3 nummers. Tijdens die laatste nummers komt het publiek eindelijk los en wordt er meer gedanst. Al bij al toch een geslaagde rockabilly avond.