Jay Minor & The Early Birds op het Bevrijdingsfestival in Vlissingen

De muziek van Jay Minor & The Early Birds is voor iedereen geschikt. Dat lieten de bandleden dit Bevrijdingsfestival zien én natuurlijk horen.

Tekst: Marije Albach Foto’s: Andre Joosse ,

Op 5 mei stond de band Jay Minor & The Early Birds op het Culture-podium in Vlissingen. Hier lieten ze zien dat folk-achtige muziek niet duf hoeft te zijn, maar ook van deze tijd is.

De muziek van Jay Minor & The Early Birds is voor iedereen geschikt. Dat lieten de bandleden dit Bevrijdingsfestival zien én natuurlijk horen.

Ondanks het regenachtige weer zijn er toch ook dit jaar weer heel wat Zeeuwen op het Bevrijdingsfestival in Vlissingen. Bij het optreden van Jay Minor & The Early Birds staat het veldje voor het Culture-podium aardig vol. 

Wat als eerst de aandacht trekt wanneer de band het podium op komt zijn de shirts van de bandleden. De dames, Rosanne en Fréderique, hebben beiden een wit shirt aan waarop met blauw en roze een paar kleine vogeltjes en hun naam geschilderd staat. Contrabassist Loek draagt deze in het blauw en zanger Jan  een blauwe met daarop een grote adelaar. Later hoor ik van iemand in het publiek dat de shirts door Fréderique zelf gemaakt zijn.

De band wisselt mooie, rustige (liefdes)liedjes af met dansbare en folk-achtige nummers. Ze beginnen met het nummer Butterfly. Ik heb het idee dat er hier en daar wat dingetjes mis gaan, maar het publiek lijkt het niet te merken, een hard applaus volgt. 
Na enkele nummers neemt Fréderique, die eerst melodica speelde en de backing vocals deed, de gitaar van Jan over. Nu wordt duidelijk dat ze niet alleen mooi kan zingen, maar ook nog gitaar kan spelen en teksten kan schrijven. Ze speelt een rustig Nederlandstalig liedje dat perfect bij haar stem past.

Hierna krijgt Jan zijn gitaar weer terug en speelt de band het nummer Forrest Floor. Loek speelt dit nummer met zijn strijkstok, wat een beetje een dreigend geluid geeft en wat heel mooi afsteekt tegen Jan’s vrolijke akkoorden. Ook Fréderique’s stem past perfect bij dit liedje. Dit liedje kwam voor mij het beste uit de bus. En ik ben blijkbaar niet de enige, want halverwege het nummer vliegen er opeens een paar slipjes langs Jan’s hoofd. Dat krijg je er dus van als je een keer tussen neus en lippen door zegt dat je dat wel heel leuk zou vinden!

Als afsluiter spelen ze Birds, Bees, Apple Trees. Een dansbaar nummer, waardoor er zelfs een polonaise (bah!) ontstaat. Een minpuntje aan dit nummer is dat Frederique Jan’s tekst steeds in echo na zingt, wat er niet helemaal goed bij uit komt. Een pluspunt is dan wel weer dat de muziek, wanneer ze het steeds sneller gaan spelen, niet rommelig wordt, wat je bij andere bands wel vaak hoort. Kortom een gezellige act op het bevrijdingsfestival.

Na een ietwat onduidelijk einde en een hoop “we want more!” geschreeuw komt de band nog even op. Ze spelen nog een aantal keer het refreintje van Birds, Bees, Apple Trees en dan is het optreden toch echt afgelopen, tot grote spijt van het publiek. We willen meer van deze band horen! Maar aangezien ze in deze formatie pas sinds maart bezig zijn, ben ik er zeker van dat dat nog gaat gebeuren.