Een klein beetje Halloween op oktober editie van Club 3voor12 Utrecht Een klein beetje Halloween op oktober editie van Club 3voor12 Utrecht

Deze editie van Club 3voor12 Utrecht wordt geopend door de Amsterdamse songwriter Féline Spiegel. Samen met haar partner in crime Job van der Doelen maakt ze sfeervolle en dromerige electropopliedjes. Live worden die uitgevoerd met een volledige band, waarbij - naast gitaar, bas en drums - onder andere een bassynthesizer en elektronische drums zorgen voor het ‘electro’ deel in het popgeluid. In het begin van de set zitten wat kleinere en intieme liedjes, één nummer doet Spiegel bijvoorbeeld alleen met begeleiding van elektrische gitaar. Vanaf de nieuwe single ‘Pretend’, die aan het eind van deze avond ook op de streamingdiensten verschijnt, neemt de energie toe. ‘Goodbye’, dat binnenkort wordt uitgebracht, begint als een indiefolkliedje, maar wordt steeds groter met gave synthesizerpartijen, staccato drums en aan het eind een gitaarsolo. Ook het laatste nummer springt eruit, waardoor het optreden een mooie opbouw krijgt.

Spelen op ‘de Club’ is een van de prijzen die Fit kreeg als winnaar van bandwedstrijd Clash of the Titans. Maar ook als ze dat niet hadden gewonnen, hadden we het jonge vijftal wel gevraagd. De bandshirts die ze dragen (o.a. The Cure en PIL) vertellen enigszins waar ze hun muzikale inspiratie vandaan hebben: postpunk. Met een been staan ze muzikaal echter ook in het hier en nu, zoals een shirt van Popronde-hit Parker Fans laat zien. Hun postpunk heeft funky elementen, en een gestoord synthesizertje zet je soms lekker op het verkeerde been. Met Ide Ploeg heeft de band ook een zelfverzekerde frontman die energie en humor combineert. Sinds het winnen van de Clash heeft Fit twee singles uitgebracht (ze openen vanavond met laatste single ‘July’) en heeft de band zich goed ontwikkeld. Hoewel de huidige editie van de Popronde nog bezig is, is Fit nu al een serieuze kandidaat voor die van volgend jaar.

Ook laatste act Press Enter to Space haalt een deel van zijn muzikale invloed uit de jaren tachtig. Met synths, beats, een keytar en vocoders zitten we echter in een ander deel van de 80’s: synthpop en electro die grotendeels live wordt gebracht. De toegankelijke tunes, het spelplezier en de humor van de keytarspeler brengen een lach op het gezicht van de bezoekers, die dan ook snel gaan dansen. Ook de lichtman krijgt er steeds meer zin in en laat de lampen in de zaal ronddraaien, waardoor iets van een clubgevoel ontstaat. Het is overigens niet alleen maar knallen: er is ook ruimte voor een emo-momentje op de piano. Maar als Technotronic’s ‘Pump up the Jam’ langskomt, is het weer tijd om te dansen.