“Deze boom is interessant”, zegt Mazis. We zijn net in de Botanische Tuinen gaan zitten en hij kijkt naar een oude, klein gehouden wilg, waarvan de takken allemaal gesnoeid zijn. Hij geeft aan de boom niet te kennen, maar de Engelse naam ‘willow’ zegt hem wel wat. “Oh, die verdrietige, die haar haren in het water wast.”
“Zie je die vrouw die daar loopt?”, vraagt hij. “In Iran zou ze daar niet zo kunnen lopen, want mensen die de religieuze propaganda van het regime volgen, zouden haar bevelen kleren te dragen die volgens de islamitische regels geaccepteerd zijn”, zo probeert hij de onderdrukking in zijn thuisland uit te leggen. “Het leven daar is alsof jouw middelbare school bestuurd wordt door de grootste pestkoppen”, vervolgt hij. “Zij bepalen alles, helpen elkaar en hebben geen respect voor anderen.”