Er heerst een gezonde spanning in het Fluor Café: vier bands staan klaar om te laten zien waarom zíj de beste band van Amersfoort en omstreken zijn. Bovendien zijn er mooie prijzen te winnen; met de juryprijs stroom je door naar de halve finale van de Utrecht Popprijs, krijg je studiotijd in de Bandbunker, mag je een support show doen in Fluor en mag je je vaardigheden nog verder ontwikkelen middels een workshop in het thema 'performance' of 'songwriting'. Die workshop zit ook inbegrepen bij de publieksprijs, waarbij je bovendien vrijkaarten voor een show in Fluor krijgt en voor drie oefensessies de Bandbunker tot je beschikking krijgt. Niet verkeerd dus, maar bovenal draait het natuurlijk om de waardering en de eer. En om een lekker potje muziek maken.

Matter of Seconds begint. De eerste tonen die het publiek deze avond ten gehore krijgt, zijn de mysterieuze klanken van een synthesizer. Al snel vallen de gitaren in en blijken we te maken te hebben met een stevige rockband, flink beïnvloed door de progressieve rock. De composities zitten knap in elkaar en de wisselwerking tussen gitaar en synthesizer geeft Matter of Seconds een onderscheidend geluid, maar de jury (bestaande uit Erwin Palper, Bernard van Gellekom en Neddy Teunissen) mist nog wat eenheid in de band en is minder enthousiast over de ritmesectie.

Matter of Seconds is een prima opwarmer voor het café dat helaas niet stampvol zit. Toch is het gezellig, en de mannen van From Solid Ground maken het nog wat gezelliger. Daar hebben ze speciaal een mascotte voor meegebracht: een wombatknuffel. In combinatie met de energieke show, het gruizige gitaargeluid en de spannende, dynamische composities heeft die wombat ze toch mooi de publieksprijs opgeleverd! Of zouden ze toch vooral indruk hebben gemaakt met hun visuals, afgebeeld op een zo klein en goedkoop mogelijk monitortje?

De spannende en dynamische composities worden voortgezet door Antive, een vijftal met twee gitaristen die beiden een flink bord vol met gitaareffecten voor zich hebben staan. Dat zorgt zoals verwacht voor een hoop gitaargeweld, maar ook voor muziek vol wendingen. Voor de juryleden schiet het net iets te veel kanten op, maar ze prijzen wel de overtuigende podiumpresentatie, waarbij politieke boodschappen (zo handelt één van de nummers over Trinity, de eerste nucleaire test door Amerika) vol passie worden overgebracht.

Het slotakkoord is voor de vier mannen en vrouw van Nowhere Near. De band laat na het gitaargeweld van ervoor een opvallend melodieus en toegankelijk geluid horen, zonder dat het iets afdoet aan de kracht en de drive van de muziek. Dromerige melodieën met sprankelende gitaarlijnen worden afgewisseld door wat stevigere stukken, en zo weten ze het publiek goed mee te krijgen. De band heeft weliswaar last van wat geluidsproblemen maar weet toch de jury te overtuigen door het 'verhaal' dat ze in de show vertellen (een kop en staart), en het sterke samenspel. Wel heeft de jury het gevoel dat de zangeres er meer uit kan halen, en dat de liedjes wat goede intro's en outro's kunnen gebruiken. Verbeterpuntjes die ze mooi kunnen meenemen naar de Utrecht Popprijs.

De band zelf ziet de winst helemaal niet aankomen - het niveau ligt immers hoog - en is na de prijsuitreiking in een euforische stemming. Bovendien krijgen ze er ook nog een lekkere fles prosecco bij. Het blijft vervolgens nog lang onrustig rond Fluor, maar dat heeft ook te maken met het gabberfeest dat zich op dat moment toevallig in de andere zaal van het poppodium afspeelt en dat bij momenten ook stevig doordreunt. Een kleinigheidje, want verder is het een geslaagde avond en een mooie showcase van het muzikale talent rondom Amersfoort.

Gezien: Finale De Kei van Amersfoort, met Matter of Seconds, From Solid Ground, Antive en Nowhere Near, vrijdag 20 mei 2016 @ Fluor Café, Amersfoort