Na drie succesvolle en uitverkochte edities sinds de eerste Stekker in de Tunnel in februari 2015 is het geen schande dat het deze keer eindigde zonder een stampvolle Expeditiestraat. Het Utrechtse technopubliek moet duidelijk nog tot wasdom komen.
Lef zegeviert en overmoed wordt bestraft tijdens vierde Stekker in de Tunnel
Wat een weekender had moeten zijn werd een niet-uitverkochte maar weergaloze zaterdagavond
Organisatoren Vers Vermaak en Triomf hadden de lat dan ook wel hoog gelegd met een Stekker in de Tunnel Weekender. Een week voor dit Pinksterweekend kondigde de organisatie aan dat het door een tegenvallende kaartverkoop genoodzaakt was de programmering naar enkel de zaterdag te verplaatsen. Mensen met een kaartje voor de zondag konden gewoon naar binnen en de meeste artiesten werden in de line-up van zaterdag verweven, wat de programmering voor de echte liefhebber alleen maar boeiender maakte.
Groovy Zuid
Voor de trouwe Stekkerfan valt het bij binnenkomst direct op dat de twee podia niet langer lijnrecht tegenover elkaar staan, maar in een haakse hoek, waardoor ze minder geluidsoverlast bij elkaar veroorzaken dan de vorige keren. Je komt als bezoeker direct bij podium Zuid uit, waar het Utrechtse duo SHMLSS het publiek warmdraait met hun drie uur durende en met disco doorspekte set. Dit blijkt een ondankbare taak als het volstromen van de Expeditiestraat uitblijft. Van Manen en Lancee weten echter een kleine groep liefhebbers met platen als ‘Ride Like The Wind’ van Christopher Cross tot voorzichtige danspasjes te verleiden en ze delen ondertussen high fives uit aan vrienden en fans.
Tegen half twee vult de Tunnel rondom Zuid zich gelukkig steeds meer, maar het is vervolgens Dominik Eulberg die daar de vruchten van plukt. Deze mannelijke lookalike van Brienne of Tarth uit Game of Thrones neemt het stokje van SHMLSS over. Het is onduidelijk of het aan zijn verschijning of simpelweg de timing ligt dat hij meer bekijks dan zijn voorgangers weet te trekken. Eulberg maakt de tongen in ieder geval los en stelt in muzikaal opzicht teleur met een weinig grensverleggende set. De vogelgeluiden die hij als vogelaar opneemt en normaal gesproken als DJ in zijn mixes verwerkt, schrapt hij dit keer, met een vlakke en rekkerige sound en leegloop van de Tunnel als resultaat. Het is dan nog maar 4:00 uur, halverwege het programma.
Steviger Noord
Aan de Noordzijde van de Tunnel is het gedurende de hele nacht een stuk drukker. De jongens van U Know The Drill wijden de draaitafels op het 10 meter naar voren verplaatste podium met zichtbaar enthousiasme in. Ze laten een steviger en meer pompend technogeluid horen dan het openingsduo op Zuid, een geluid dat meer recht doet aan de betonnen underground setting. Anil Aras, die net als zijn voorgangers is aangesloten bij het Utrechtse label Slapfunk Records, geeft op Noord vervolgens een live dj-set weg. Bewapend met een alpinopet groovet hij er aardig op los en bouwt hij in het uur tussen 1:00 en 2:00 zijn funky en melodieuze house sound uit tot een diepe en donkere technopiek.
Deze lijn zet het derde duo van de nacht, Jasper Wolff en Maarten Mittendorff, na wat technische opstartproblemen noestig door. Direct knallen zij er in met African beats en schroeven ze de BPM aanzienlijk op. Deze versnelling wordt door de menigte hoor- en zichtbaar verwelkomd. Stilletjes aan wordt de indruk gewekt dat het Stekkervolk juist voor deze stevige sound gekomen is, want wanneer Mr G. de stijgende lijn van Wolff en Mittendorff niet doordrijft is tegen het einde van zijn live set de leegloop bij ook de Zuiderstage een feit.
Fijnproeverstechno
Wat overblijft is een harde kern aan trouwe Stekkerfans en liefhebbers van underground techno die nog wel zin hebben in een stevig potje rammen. Danny Daze is na Dominik Eulberg op Noord aan zet. Hij draait driftig aan de knoppen en brengt zonder jachtig over te komen de donkere bass tot een machinaal tempo. Hij hengst er vervolgens klassiekers als ‘Institute Of The Overmind’ van Legowelt en ‘Papua New Guinea’ van Future Sound of London bovenop en de toon voor de rest van de nacht is stevig neergezet. Om de hoek bij Zuid is DJ Bone, een oude rot in het vak, met opperste concentratie zijn onvervalste Detroit sound uit de speakers aan het pompen. Hij heeft geen interactie met het publiek, dat enthousiast en vurig aan hem voorbij stuitert. Hij knalt er robuuste platen in als ‘Never Grow Old’ van Floorplan en ‘Down On My Luck’ van Vic Mensa. ROD, het alias van Benny Rodrigues, kan zich geen betere opwarmer wensen voor de laatste anderhalf uur. Hij tweakt gretig maar beheerst. En in tegenstelling tot DJ Bone aanschouwt hij haast gulzig hoe de compacte menigte extatisch haar uiterste geeft. Met zijn acid techno in optima forma zorgt hij voor een afsluiter die zijn weerga niet kent.
Gezien: Stekker in de Tunnel, zaterdag 14 mei 2016 @ Expeditiestraat (onder Utrecht Centraal en Hoog Catharijne), Utrecht.