Het Bredase Tio Gringo is gevraagd om de line-up van de avond compleet te maken en opent de avond. Ze maken fijne country met invloeden van metal, psychobilly en rock 'n roll en zodra ze beginnen met spelen, schieten ze in de vijfde versnelling en is er geen weg meer terug. Zoals op hun website ook te lezen valt, zorgt hun muziek voor een droge keel en de wens om zo snel mogelijk bier of whiskey te bemachtigen. Zanger Mo geeft het goede voorbeeld en staat dan ook vanaf het begin tot het eind van het concert met een flesje bier in de hand op het podium. Het tempo is hoog, de muziek hard en de sfeer goed.
Knallende cd-presentatie Baby Face Nelson
Utrechtse countrypunkers razen als een stoomtrein door ACU
Ze moesten veel geduld hebben en de band wisselde nogal eens van samenstelling, maar eindelijk is het dan zo ver: Baby Face Nelson mag zijn debuutalbum Steam Driven Heartache presenteren. Rond 20.00 uur begint ACU goed vol te stromen en maken we ons op voor een avondje knallende countrypunk zonder poespas.
Daarnaast is hun muziek puur en zonder enige pretentie. Zo is het drumstel gebouwd uit een cementbak, wat potten en pannen en een klomp. Midden in de set wordt zanger Mo vervangen door zangeres Bonny. Maakt dat uit? Nee: het tempo blijft hoog, de sfeer goed en het publiek danst, en aan het einde van het optreden zingen Mo en Bonny nog een duet. Tio Gringo is de uitstekende opwarmer voor Baby Face Nelson.
Dan is het de beurt aan Baby Face Nelson, die hun langverwachte plaat presenteren. De mannen staan in strak pak op het podium en knallen met 'Honey Island Swamp' meteen los. Ook hier, zoals het hoort bij countrypunk, spelen, spelen en nog eens spelen: geen compromis en geen gezeur. Het tempo ligt hoog, het is alsof er een grote stoomtrein door ACU heen knalt en het publiek laat zich gewillig meevoeren.
De heren zijn goed in vorm en de zware, tweede stem van bassist Nico de Regt vult de zang van Abs Schonewille goed aan. Het valt op dat de band, ondanks de vele wisselingen van bandleden, erg gegroeid is. Ze zijn duidelijk goed op elkaar ingespeeld en de muziek staat als een huis: door de toevoeging van het strakke drumwerk van Rinze Voorberg en de snelle riffs van gitarist Sacha Meijer staat er een stevige band met kloten.
Het hoge tempo wordt zo nu en dan heel even losgelaten voor een rustmoment, zoals aan het begin van 'Armageddon' en het eerste deel van 'Rawhide'. In het tweede deel van deze klassieker wordt het gaspedaal weer volledig ingetrapt en schieten de heren van nul naar honderd in drie seconden. En over klassiekers gesproken: Baby Face Nelson brengt een prachtig eerbetoon aan Motörheads Lemmy Kilmister. 'Ace of Spades', gezongen door bassist De Regt, mag met recht een uitstekende cover worden genoemd.
Aan het einde neemt Abs het woord voor een verhaal over echte liefde. En dat is niet de liefde voor vriend, vriendin, ouder of kind; het is de liefde voor whiskey. 'Whiskey Is Your Friend' wordt ingezet, de zaal is inmiddels al veroverd en als de single 'From Hercules CA to Maricopa AZ' wordt ingezet, is er niemand meer die niet mee danst.
Een geslaagde presentatie: puur, recht voor z'n raap en recht uit het hart.
Gezien: Album-presentatie Baby Face Nelson, met ook Tio Gringo, zaterdag 16 januari 2016 @ ACU