Een lange, magere gestalte verschijnt op het podium, vergezeld door een drummer en een bassist. Deze gestalte is niemand minder dan de Utrechtse Thijs Heij, klaar om het publiek te trakteren op een warming-up. Met Beau Ringeling en Christian Greevink in de gelederen, ook bekend van de maniakale mathcoreband Mary Fields, biedt hij de juiste ingrediënten voor een knap staaltje auditief vuurwerk.

De muziek valt te omschrijven als een soort experimentele punkrock met Nederlandse teksten uitgespuwd door frontman Thijs. Aanvankelijk lijkt het allemaal chaotisch en rauw, maar toch zit de herrie verrassend goed in elkaar. De gecontroleerde chaos gaat gepaard met een energieke presentatie van de band. Zelfs een heuse polonaise tijdens het tweede nummer wordt niet geschuwd. Hoewel het publiek tijdens de korte set nog niet zo losgaat als de bandleden zelf, wordt het optreden met positieve reacties ontvangen. Van Thijs Heij en zijn kornuiten gaan we in de toekomst ongetwijfeld meer horen.

Na de pauze is het tijd voor vulgariteitenkabinet Orgaanklap. Ter ere van het nieuwe album Panic! At The Febo wordt er bij binnenkomst heel toepasselijk getrakteerd op bitterballen. Uitgedost in make-up en weinig verhullende kledij is de band klaar om dB’s van een mooie avond te voorzien, maar niet voordat zanger Jeff Tropicana een fan oproept om de band aan te kondigen. Kort daarna wordt de zaal overdadig begooid met confetti en trapt de band af.

Haast moeiteloos krijgt Orgaanklap de zaal mee. Naast een constante pogopit wordt er ook regelmatig gecrowdsurfd, beginnend vanaf het nummer ‘Poppunk’. De tekst hiervan bevat vele nostalgische verwijzingen naar bands van weleer. Voor een nummer als ‘16’ schotelt Jeff het publiek een vunzig verhaaltje voor. De band teert echter niet alleen op de platvloerse teksten en aanstekelijke songs, maar ook op het verkrijgen van zoveel mogelijk publieksparticipatie. Van een fan die het reclamedeuntje van de Albert Heijn mee mag brullen tot het parodiëren van John Coffey met een flesje bier – Orgaanklap behandelt het publiek als een vijfde bandlid.

Maar het magnum opus (of magnum fallus?) van de avond komt in de toegift. Niet alleen is ‘Wen Maar Aan Mijn Lul’ een energieke afsluiter, het biedt Jeff Tropicana ook de kans om zich letterlijk bloot te geven aan het publiek. Namelijk door middel van een gewaagde stagedive in adamskostuum.

Aanstekelijke punksongs, vulgariteiten en naaktloperij: niets lijkt te gek voor Orgaanklap. Dit optreden was als het aanschouwen van een treinongeluk, waarbij de kijker zonder schuldgevoel ramptoerist mag spelen. En kijkend naar de volle zaal, een enthousiast publiek en de taboeloze livepresentatie zal de populariteit van deze vieze glampunkers alleen maar toenemen.

Gezien: Orgaanklap en Thijs Heij, vrijdag 12 februari 2016 @ dB’s Utrecht