Koni: We hebben wel een kleine kater. We zijn gisterochtend rond negen uur ’s ochtends aangekomen en vanaf het begin van het festival zijn we van bar naar bar gegaan tot een uur of drie.
Donat: Het is onze eerste keer in Utrecht. Het is echt een fantastisch mooie stad, het voelt als Disneyland. Toen we het station uit kwamen lopen, keken we op dat grote gebouw waar Savages speelde.
Koni: Je bedoelt Tivoli. Dat was echt een gigantisch en verwarrende plek met die roltrappen. Het hield maar niet op.

Donat: Ja, maar ondanks dat voelde ik me er wel op mijn gemak. Je merkt dat het een alternatief festival is omdat er zo weinig reclame te zien is. Het draait écht om de muziek.
Dominik: Het is gaaf dat bands hier hun eigen podium cureren. Ik denk dat dat misschien wel de toekomst is van de festivals. In Zwitserland bestaat dat nog niet.
Donat: Inderdaad. Ik heb het ook nog nooit eerder gezien. Op deze manier kom je erachter naar wat voor artiesten een band luistert. Zo kun je op een coole manier nieuwe muziek ontdekken. We zitten samen in een band, One Sentence. Supervisor. We gaan wel vaker naar festivals samen om inspiratie op te doen en ik vind dit festival wel erg motiverend!

Baris: Dit jaar wordt mijn derde keer Le Guess Who? en mijn derde keer in Utrecht. Ik leerde het festival kennen via de platenbeurs in de Jaarbeurs. Vrienden van ons hebben een platenzaak in Istanboel en zij komen hier al sinds 2005, geloof ik. Ik heb echt lang uitgekeken naar dit festival. We hebben ons er goed op voorbereid.
Deniz: Ja, we hebben een lijstje gemaakt met bands die we sowieso willen zien. Ik hou zelf voornamelijk van punk, rock, indie en elektronische muziek. De laatste tijd ben ik ook erg veel oude muziek aan het herontdekken. Op zo’n festival als Le Guess Who? kom je al gauw in aanraking met onbekende muziek en dat is leuk.

Baris: De bereikbaarheid vanaf de boot naar het centrum valt me ook erg mee. Het enige minpunt is dat we niet zo goed hebben geslapen afgelopen nacht. Iemand op de boot was erg hard en lang naar Leonard Cohen aan het luisteren.
Deniz: We wisten toen nog niet dat hij dood was, tot Baris een appje kreeg van een vriend uit Istanboel. Ik vond het niet zo heftig, hij was al oud.

Keith: Maandag ben ik jarig, dus we besloten een paar dagen weg te gaan om mijn veertigste verjaardag te vieren. We zochten naar een festival en toen kwamen we bij Le Guess Who? uit.
Rachel: We luisteren gek genoeg helemaal niet zo veel naar muziek als we thuis zijn.
Keith: Nee, we luisteren vooral naar de radio en dan switch ik van kanaal als ik iets niet leuk vind. Ik koop of stream verder eigenlijk nooit muziek. De radiostations in Engeland zijn best goed, dus daar luister ik dan naar.
Rachel: We kennen wel een paar namen van de line-up, maar we laten ons vooral verrassen. Als iets niet zo tof blijkt te zijn na tien minuten, gaan we gewoon weg. Er is zoveel te zien dat dat makkelijk kan.
Keith: Het scheelt ook dat we nu fietsen hebben gehuurd. Dan kunnen we sneller van A naar B. Gisteren moesten we vanaf De Helling terug naar de boot, dat is echt veel te ver als je dat moet lopen.

Rachel: Ik ben benieuwd hoe dat gaat vandaag op de fiets. We zijn helemaal niet gewend dat fietsen gebruikt worden als transportmiddel. Voor ons is het meer iets wat je doet op een dagje uit.
Keith: Ik kom uit Ierland en daar pakken mensen meer uit als ze naar een festival gaan. Mannen dragen een mooi shirt en vrouwen hebben make-up op en hun haar mooi gedaan.
Rachel: Ik vind het juist wel fijn dat dat hier niet zo’n ding is. Hier kun je de hele dag op pad zijn geweest en meteen door naar de show. Het valt mij vooral op dat ontzettend veel jonge mensen hier sigaretten roken. En dat er rookruimtes in de venues zijn. Dat is echt crazy.