Cherelle de Graaf (redacteur)
Foals @ Melkweg Amsterdam, 7 september 2015
Zanger Yannis Philippakis sprong (duiken is een beter woord) van het balkon af, rechtstreeks onze bezwete armen in. Om vervolgens in een moshpittend publiek te gaan crowdsurfen. Dat was me er eentje! Hun laatste album is ook gewoon hartstikke goed (en live dus nog beter).
Foals @ Melkweg Amsterdam, 7 september 2015
Zanger Yannis Philippakis sprong (duiken is een beter woord) van het balkon af, rechtstreeks onze bezwete armen in. Om vervolgens in een moshpittend publiek te gaan crowdsurfen. Dat was me er eentje! Hun laatste album is ook gewoon hartstikke goed (en live dus nog beter).
Chris Bernasco (redacteur)
Gregory Porter @ TivoliVredenburg, 8 oktober 2015
Souljazz-zanger Gregory Porter kwam, zag en overwon in Utrecht. Vanaf de eerste minuut eet het publiek uit zijn hand. Voor de een is hij de reusachtige knuffelbeer, voor de ander de loyale grote broer die je altijd al wilde hebben. En dan wordt de man met het onafscheidelijke zwarte hoofddeksel ook nog geruggesteund door inventieve begeleiders en veel goede nummers, zoals de instant-klassieker ‘Hey Laura’. Maar het draait uiteindelijk om de stem waarmee hij die nummers vertolkt. Alsof het allemaal geen moeite kost. Een stem waarin de concertganger zich kan laten zakken als in een warm bad. Om daarna met schoongewassen ziel huiswaarts te keren.
Emiel Schaap (programmeur Club 3voor12/Utrecht)
Sue The Night @ EKKO, 4 december 2015
Te gekke muzikanten met een hele slimme eigen sound.
Fay Troost (redacteur)
Mac Demarco @ Paradiso, 16 september 2015
Hier hoefde ik niet lang over na te denken: Mac Demarco's optreden in Paradiso heeft zo'n indruk gemaakt dat de energie dagen later nog door mijn lichaam stroomde. Ondanks alle gekkigheid - ik heb nog nooit zoveel gelachen tijdens een concert - speelden Mac en zijn band opvallend goed. De bijna twintig minuten durende toegift bestaande uit een medley van Metallica's ‘Enter Sandman’ en Deep Purple's ‘Smoke on the Water’ maakte de chaos compleet. Overigens is het optreden van Beach House in Paradiso wat mij betreft een noemenswaardige nummer twee.
Frank Gesink (redacteur)
Dope Body @ dB's Utrecht, 9 oktober 2015
Waar de zaal nog vol stond bij de twee voorprogramma's, liep het al heel snel leeg bij Dope Body. Was het een kwestie van rennen voor de trein of sloeg de muziek niet aan bij het publiek? De mensen die bleven staan kregen een geweldig optreden te zien en te horen. Waar de noiserockband op hun albums vooral hard, vreemd en nihilistisch klinkt, sluipt er live een sterk ritmegevoel en een hang naar funk in.
Freek Liebrand (redacteur)
Mark Kozelek | Sun Kil Moon @ Hertz, TivoliVredenburg, 11 september 2015
Mark Kozelek aka Sun Kil Moon heeft een live reputatie die ik niet kende. Zelf kent hij die maar al te goed, en hij weet daar goed mee te spelen tijdens zijn optreden in TivoliVredenburg. Het begin van het optreden stelt hij het publiek op de proef. Zeuren om een handdoek, die hij helemaal niet nodig blijkt te hebben. Een liedje met alleen zang en geen gitaar. Een kerstliedje. Waar gaat dit heen? Maar op het moment dat je je echt zorgen begint te maken pakt hij eindelijk zijn gitaar en speelt hij een lading nummers van zijn hitplaat Benji. Zijn gortdroge humor en prachtige luisterliedjes komen heel goed uit de verf, al duurt het optreden al met al wel wat lang. Maar omdat ik zonder verwachtingen binnenstapte en zeer positief verrast was, was dit al met al het beste optreden van 2015 voor mij.
Harold van de Kamp (filmer, fotograaf (soms))
Boyle release-festival @ Metaal Kathedraal, 20 september 2015
Dat is moeilijk, ik heb veel moois gezien en gehoord dit jaar. Wat tof was, was het release-festival van Boyle in de Metaalkathedraal. Met naast Boyle, prachtige optredens van The Fire Harvest, Holden Goldmund, een geweldige Paul Hoek, T.S Eliot Appreciation Society (die met JP en Albert erbij nu echt op een society begint te lijken), Het Gloren, Bismuth, The World Of Dust (met prachtige ontregeling door de dochter van Stefan Breuer). Een andere avond die mij zeer is bijgebleven (o.a. door persoonlijke omstandigheden) waren de optredens van Herrek en Broeder Dieleman in de Molen de Ster op 18 april.
Ilse Lindenhovius (eindredacteur)
Kamasi Washington @ TivoliVredenburg tijdens Le Guess Who?, 21 november 2015
Joanna Newsom en Kamasi Washington. Beiden in de Grote Zaal van TivoliVredenburg en beiden totaal anders, maar even betoverend. Joanna nam me mee in een sprookje met een stem, die nog fantastischer en mooier was, dan ooit tevoren. Kamasi bezorgde me overal kriebels met zijn band, die met zoveel overgave en liefde een geweldige, energieke show neerzette. Twee heel fijne herinneringen!
Jelle Talsma (redacteur) en Paul van Dorsten (fotograaf)
Colin Benders @ Studio Stekker, 24 juli 2015 en Lubomyr Melnyk @ Le Guess Who?, 20 november 2015
Enerzijds het tot leven wekken van een ogenschijnlijk dood apparaat door Colin ‘sorry mensen Kyteman is er voorlopig even niet’ Benders. In zijn eerste live performance in de grote zaal van de oude Tivoli liet de Utrechtse prodigy ons op magistrale wijze kennis maken met de gevoeligheid van zowel de persoon, als zijn modulaire synthesizer. Overduidelijk het hoogste punt tijdens een reeks hoogtepunten in de Studio Stekker week. Anderzijds was daar het ‘laten zingen van 400 kg staal’, zoals pianist Lubomyr Melnyk het zelf noemt, tijdens Le Guess Who? Zijn optreden bracht onder het publiek de nodige dissociatieve verschijnselen met zich mee. Melnyk heeft zich namelijk de kunst eigen gemaakt van de ‘continuous play’ – het razendsnel over elkaar heen laten vallen van tonen, wat hem een van de snelste pianisten op aarde maakte en wat je als toeschouwer het gevoel geeft verzeild te zijn geraakt in een wervelwind van pure, afgemeten schoonheid. Om salomonsoordelen te voorkomen, gaat onze keuze uit naar de ervaringen van beide bovenstaande projecten. DE twee projecten waar muziek zich in alle schoon- en eerlijkheid heeft laten zien en horen.
Jerry van Vliet (fotograaf)
Strand of Oaks @ De Helling, 19 augustus 2015
Volledig in beslag genomen door de integere presentatie van de frontman. Intens en meeslepend. Waanzinnig genoten.
Joost Schreurs (redacteur)
Judas Priest @ Tivoli Vredenburg (Ronda), zondag 14 juni 2015
Een oude man van 64 die met een wandelstok het podium oploopt? Vergane glorie? Nee, schijn bedriegt, want want Judas Priest laat bijna twee uur lang zien dat ze de eretitel 'Metal Gods' nog altijd waardig zijn. Veel jonge bands proberen het, weinig slagen erin om de energie van Judas Priest op het podium te evenaren. En dat in de prachtige nieuwe Ronda-zaal, waar je je helden bijna kunt aanraken.
Karlijn Hoftijzer (redacteur)
Sufjan Stevens @ Carré, 23 september 2015
Mijn favoriete optreden van 2015 is totaal niet Utrechts: Sufjan Stevens in Carré. Al gaat die man op z'n kop staan, dan nog klap ik voor hem. Het optreden was gewoon goed, echt niet het beste ooit. Maar ik luister altijd en overal naar zijn muziek, letterlijk tot aan de andere kant van de wereld aan toe. Om dan de maker van de allermooiste muziek die ik ooit heb gehoord weer in het echt te zien, maakt een optreden al onvergetelijk.
Koen Drenth (productie en veel meer)
The Notwist @ Le Guess Who?, Grote zaal Tivoli Vredenburg, 19 november 2015
3voor12 noemt het terecht een rare band. 90 minuten gaat het alle kanten op met de the Notwist. Unieke band.
verder wil ik Rats on Rafts (V11, LGW? en Het val van de hef) bedanken. De band die ik het vaakst live heb gezien, altijd grillig, gretig en goed.
Lisa Kuijvenhoven (coördinator eindredactie)
Torres @ Primavera Sound, 31 mei 2015
Een dag na het festival trad ze op in een locatie midden in de stad. Ik had er eigenlijk geen zin in, want ik was moe en kende de muziek niet. Daarom verraste het me zo. Ze speelde alleen en in een mooie, donkere zaal, waardoor ik me goed op de muziek kon concentreren. Haar stem was erg krachtig en ik werd meteen meegevoerd in het gevoel dat ze in haar teksten teweeg brengt. Misschien heb ik zelfs een traantje weggepinkt. En door deze stille uitschieter staat ze bij mij bovenaan.
Torres @ Primavera Sound, 31 mei 2015
Een dag na het festival trad ze op in een locatie midden in de stad. Ik had er eigenlijk geen zin in, want ik was moe en kende de muziek niet. Daarom verraste het me zo. Ze speelde alleen en in een mooie, donkere zaal, waardoor ik me goed op de muziek kon concentreren. Haar stem was erg krachtig en ik werd meteen meegevoerd in het gevoel dat ze in haar teksten teweeg brengt. Misschien heb ik zelfs een traantje weggepinkt. En door deze stille uitschieter staat ze bij mij bovenaan.
Marc van der Laan (Hoofdredacteur)
Sunn O))) @ Le Guess Who?, 21 november 2015
Het Belgische Flying Horseman deed met zijn optreden in EKKO in december een bijna geslaagde aanval op de toppositie, maar die stond sinds 21 november eigenlijk al vast. Sunn O))) maakte die avond zijn opvallende headline-rol op Le Guess Who? 2015 meer dan waar met anderhalf uur drones in een met rook gevulde Ronda. De fysieke ervaring van de rollende geluidsgolven is heftig en meer nog dan door de oren te voelen in je buik. Maar er is niet alleen sprake van fysiek geweld: de set kent een gestage opbouw en de toevoeging van de trombone na tweederde van het optreden zorgt voor een diepere melancholische laag. Overweldigend!
Sunn O))) @ Le Guess Who?, 21 november 2015
Het Belgische Flying Horseman deed met zijn optreden in EKKO in december een bijna geslaagde aanval op de toppositie, maar die stond sinds 21 november eigenlijk al vast. Sunn O))) maakte die avond zijn opvallende headline-rol op Le Guess Who? 2015 meer dan waar met anderhalf uur drones in een met rook gevulde Ronda. De fysieke ervaring van de rollende geluidsgolven is heftig en meer nog dan door de oren te voelen in je buik. Maar er is niet alleen sprake van fysiek geweld: de set kent een gestage opbouw en de toevoeging van de trombone na tweederde van het optreden zorgt voor een diepere melancholische laag. Overweldigend!
Michiel van de Weerd (redacteur)
Jonny Greenwood @ Best Kept Secret festival, 21 juni 2015
Omdat Greenwood een held is van mij, die prachtige, moderne, klassieke muziek componeert en dat live wonderschoon weet te brengen. Mede dankzij fantastische muzikanten, die hij overigens alle ruimte laat. Jonny speelt vaak zelf niet mee en luistert ingetogen, zonder ruimte in te nemen.
Omdat de druilerige zondagochtend perfect pastte bij deze show, die mij en velen om mij heen zo nu en dan diep raakte.
Omdat het publiek mee kon doen, interactief, door tonen via een app op je mobiel op je eigen moment af te laten spelen.
Omdat hij Electric Counterpoint van Steve Reich speelde.
Omdat je een festival niet beter kan starten dan dit.
Niels Spinhoven (redacteur)
Tallest Man On Earth @ Grote Zaal TivoliVredenburg, 26 oktober 2015
Wat een heerlijke zaal is dat met zo'n show, warm bad.
Sanne Lagerberg (fotograaf)
Fink @ Doornroosje Nijmegen, 20 oktober 2015
Moeilijk kiezen! Ik noem twee optredens: Fink in Doornroosje Nijmegen op 20 oktober (al vaker live gezien, zelfs nog in De Helling ooit, maar blijft supergoed en heel fijn) en Sue the Night in EKKO op 4 december: nooit eerder gezien, maar verrassend goed, energiek, gewoon heel vet eigenlijk.
Tallest Man On Earth @ Grote Zaal TivoliVredenburg, 26 oktober 2015
Wat een heerlijke zaal is dat met zo'n show, warm bad.
Sanne Lagerberg (fotograaf)
Fink @ Doornroosje Nijmegen, 20 oktober 2015
Moeilijk kiezen! Ik noem twee optredens: Fink in Doornroosje Nijmegen op 20 oktober (al vaker live gezien, zelfs nog in De Helling ooit, maar blijft supergoed en heel fijn) en Sue the Night in EKKO op 4 december: nooit eerder gezien, maar verrassend goed, energiek, gewoon heel vet eigenlijk.
Sophie van Bree (redacteur)
Laura Marling @ Paradiso, 13 mei 2015
Dit 25-jarige Engelse talent ken ik pas één jaar. De puurheid, unieke stem, heerlijke gitaar, poëtische teksten en de mysterieuze vibe van haar songs. Toen een vriendin voorstelde om hierheen te gaan was het natuurlijk een dikke ja! En ja, mijn liefde voor Marling's muziek werd groter toen ik haar zag optreden. Ze was na haar optreden gelijk weg en hield niet echt praatjes tussen haar nummers. Dat maakte me echter allemaal niet uit, aangezien de kwaliteit van de live-muziek zeer goed was! Vele muzikanten op het podium, een zaal vol publiek en toch zo'n intieme sfeer creëren: ze blijft in mijn top 5 artiestenlijstje.
Laura Marling @ Paradiso, 13 mei 2015
Dit 25-jarige Engelse talent ken ik pas één jaar. De puurheid, unieke stem, heerlijke gitaar, poëtische teksten en de mysterieuze vibe van haar songs. Toen een vriendin voorstelde om hierheen te gaan was het natuurlijk een dikke ja! En ja, mijn liefde voor Marling's muziek werd groter toen ik haar zag optreden. Ze was na haar optreden gelijk weg en hield niet echt praatjes tussen haar nummers. Dat maakte me echter allemaal niet uit, aangezien de kwaliteit van de live-muziek zeer goed was! Vele muzikanten op het podium, een zaal vol publiek en toch zo'n intieme sfeer creëren: ze blijft in mijn top 5 artiestenlijstje.
Wies van der Heyden
Tame Impala @ Lowlands, 23 augustus 2015
Ik, als grote psychfan, flipte volledig toen Tame Impala werd bevestigd voor Lowlands 2015. Ze traden pas op de laatste dag van het festival op en ik stond stinkend, met kleine oogjes van vermoeidheid tussen de mega Tame Impala-fans midden voor het podium. Toen het acht minuut durende ‘Let It Happen’ werd ingezet en een looppedaal de instrumenten midden in het nummer als een soort mantra liet overslaan was ik verkocht. Nog verkochter dan ik al was. De stank en vermoeidheid werden van me af geblazen, de hitte was ik vergeten. Ik kan niet wachten tot het concert op 29 januari!
Wilke Wittebrood (redacteur)
Colin Benders @ Studio Stekker, 24 juli 2015
Colin Benders heeft zijn trompet en dirigeerstok vervangen door een modulaire synthesizer. Tijdens Studio Stekker Festival - Modulation, een speciale showcase, kregen we te horen hoe dat klonk. Het was waanzinnig. Wat Colin ook doet - of hij nu een orkest dirigeert of kabels inplugt in een bakbeest van een apparaat - het resultaat is hetzelfde: groots en overweldigend.
Wouter Bal (redacteur)
Kamasi Washington @ TivoliVredenburg tijdens Le Guess Who?, 21 november 2015
Zowel het optreden van Frazey Ford in TivoliVredenburg als dat van Sturgill Simpson in Paradiso verdienen een eervolle vermelding, maar het meest memorabele concert van 2015 was voor mij het optreden van Kamasi Washington op Le Guess Who?. Een uur en driekwartier hield de Amerikaanse saxofonist mij aan mijn stoel gekluisterd. Een lach, een traan, een drumduet, een bizarre Moog keytar, de liefde tussen vader en zoon: het deed me de tijd vergeten. Door Kamasi Washington miste ik twee andere acts op Le Guess Who? die ik graag had willen zien, hij was het meer dan waard.
Wouter van de Kamp (fotograaf)
Karnivool @ Melkweg, 20 maart 2015
Sommige artiesten hebben zo'n enorme instrumentbeheersing dat het gewoon eng is. Dat je in drie tellen ziet dat zij alles spelen waar jij al jaren van droomt. Karnivool bestaat louter uit zulke bandleden, maar alles is in functie van het totaal. Dat zorgt voor originele en sterke composities met veel lagen en diepgang. De live-vertolkingen van hun nummers hebben die karakteristieke variaties op het origineel die de meester-artiesten zo karakteriseren. De eigenaardige motoriek van frontman Ian Kenny draagt bij aan een vermakelijk schouwspel. Hij laat zijn stem bovendien heerlijk laveren op het muzikale tapijt dat zijn bandleden voor hem klaarleggen en tezamen leveren zijn een concert af dat met gemak de hele Melkweg meekrijgt. Wat een band; wat een avond.