Even voor achten staat er een rij mensen voor de kassa’s van De Helling. Het is nog een kunst om op tijd binnen te komen om de allereerste band van de avond, Lazarus Revival, vanaf de eerste seconde mee te maken. Het programma begint terwijl de meeste mensen nog bezig zijn om de zaal binnen te komen. De presentator van vanavond deelt terloops mee dat het backstage al rook naar sigaren en whisky, en terwijl de band het podium oploopt wordt er links op het podium een groot dienblad met plastic glaasjes whisky voor het publiek neergezet. Want, zoals frontman Mike Clarke na het eerste nummer meedeelt, “The more you drink, the better we sound”. Ook zonder whisky smaakt de folky mix tussen stijlen als bluegrass, americana en balkan echter lekker. De band speelt vanavond met een invaller, Koen van den Berg, die in de halve finales nog de gitaar ter hand nam, maar vanavond de bas voor zijn rekening neemt, en niet onverdienstelijk. Toch lijkt de pit bij de band er niet helemaal te zijn. Af en toe wordt er wat voorzichtig gespeeld en worden er kleine foutjes gemaakt. En ook al is dat allemaal menselijk, het kan je tijdens de finale van een bandwedstrijd wel de kop kosten. De band treedt echter al veelvuldig op, doet het goed bij het publiek, en zal succes en plezier niet van een bandwedstrijd hoeven te laten afhangen. Het publiek geniet met volle teugen van het optreden, en het is mooi om te zien dat de rivaliteit de andere bands er in niet van weerhoudt om op elkaars muziek te willen dansen, zoals Kristian Claes (I’m With Stupid) duidelijk laat zien.

De kop is er af. Na een kwartiertje staat daar Moonck. Een eigenzinnig damestrio dat dit jaar nog de wildcardronde van de Clash of the Titans won. En met reden. Moonck zorgt voor een zeer intieme en bedwelmende sfeer in De Helling. Accapella gezongen (dubbele) zang, ondersteund door piano, dwarsfluit, akoestische gitaar en een floortom, alles tot in de puntjes uitgevoerd, zorgt voor een prachtige sfeer. Het is knap hoe de dames de samenzang op momenten perfect synchroon weten uit te voeren, zonder dat daar een ritmesectie voor nodig is. Er is daarnaast een theatrale toevoeging verzorgd in de vorm van twee danseressen getooid met vogelmaskers, die voor het podium meebewegen op de muziek en daarmee verder bijdragen aan de aparte sfeer. Het zorgt er voor dat de zaal gedurende het grootste deel van het optreden praktisch muisstil is.

Hoe anders is dat vervolgens bij The Brahms. Het volume wordt flink opgeschroefd, zoals dat misschien wel te verwachten is bij een rockband, maar toch is het een groot contrast met Moonck. De indiepoprock knalt van het podium af en de jonge bandleden laten hun de vrije loop. De kwaliteit straalt van deze band af. Elk nummer wordt zonder al te veel pauzes de zaal ingeslingerd, en zorgt er ook voor dat het voorste deel van het publiek snel tot dansen wordt aangezet, ondanks dat er tussen de verschillende nummers soms maar weinig variatie zit. Opvallend is dat vlak na het optreden veelvuldig de naam Vampire Weekend over de lippen gaat bij het publiek. Veel aanwezigen vinden dit in ieder geval een duidelijke kanshebber voor de overwinning.

Maar de laatste band moet nog aantreden: I’m With Stupid. Deze veelkoppige reggae-formatie met toefjes ska en dub trad al veel in Utrecht op. Nu mag de band dat eens in De Helling doen, en dat doet de band met verve. De stemming zit er na de drie voorgaande optredens inmiddels zeer goed in bij het publiek, en I’m With Stupid heeft veel fans vooraan bij het podium staan, die er aan bij dragen dat het optreden een feestje wordt. Ook deze band heeft vanavond een invaller op de basgitaar: Melvyn Meteors, die eerder ook al als gitarist is ingevallen. Als ‘vaste invaller’ weet hij, samen met drummer Guido Puijk, moeiteloos bij te dragen aan de zwoel-woelige baren van de band. Het klinkt allemaal lekker, de twee koperblazers komen goed tot hun recht en de band heeft er zichtbaar ontzettend veel lol in.

Na de vier finalisten is het tijd voor de jury om in beraad te gaan. Deze tijd wordt opgevuld met een optreden van de winnaar van van vorig jaar, Project Bongo. Deze band raakt aan alles wat maar pop is: van de typische 80’s synthsound van bands als Depeche Mode tot aan Michael Jackson en alles daar tussenin. Ondertussen wacht iedereen in spanning op de uitslag: I’m With Stupid heeft de meeste stemmen van het publiek gekregen en gaat er dus met de publieksprijs vandoor. De jury heeft echter het laatste woord: winnaar van de Utrecht Popprijs 2014 is The Brahms. De jonge honden zullen nog wel wat moeten sleutelen op het gebied van originaliteit en variatie, maar het begin is er om iets moois en groots neer te zetten. We zullen zien hoe dat uitpakt.

Gezien: Finale Utrecht Popprijs 2014 met Lazarus Revival, Moonck, The Brahms en I’m With Stupid,  2 oktober 2014 @ De Helling, Utrecht