Rick de Gier over Lost in Ponoka

Utrechtse band Ponoka brengt op vierde album ode aan gelijknamig Canadees dorp

Tekst: Rick de Gier / Foto’s: Marian de Gier ,

Vrijdag 4 oktober presenteert de Utrechtse band Ponoka in EKKO zijn vierde album. Net als de voorganger is ook Lost in Ponoka een bijzonder project geworden. De band is vernoemd naar het Canadese dorp waar voorman Rick de Gier opgroeide. Op het nieuwe album brengt De Gier een ode aan het dorp en het Canadese platteland in de vorm van een boek met tien verhalen, tien liedjes en een fotoreportage. De Gier selecteerde voor ons al vijf foto’s uit het boek en geeft daar een korte uitleg bij.

‘Goeie muziek, maar de bandnaam is lame.’ Zomaar een reactie onder een YouTube-video van mijn band Ponoka. Toegegeven: Joy Division of Rage Against the Machine klinkt inderdaad beter dan Ponoka. Maar ja, ik zocht destijds een unieke, persoonlijke bandnaam, en ik was opgegroeid in een Canadees dorpje dat bijna niemand kende; dan moest dat het maar worden.
 
Na drie albums die niets met de Canadese prairie te maken hadden, verschijnt op 1 oktober een plaat die de bandnaam nu eens eer aandoet. De tien liedjes op Lost in Ponoka – voor de gelegenheid met vet americana-randje – gaan stuk voor stuk over het bewuste dorp. De cd wordt geleverd in de kaft van een boek vol foto’s en verhalen over het Canadese platteland.
 

Hieronder zie je vast een aantal foto’s uit het boek, genomen door mijn zus Marian. Voor de volledige Ponoka-experience kun je het nieuwe album erbij beluisteren op de Luisterpaal.

Downtown Ponoka. In en rondom het dorp wonen zo’n 6.500 mensen. Vergeleken met de gehuchten in de omgeving is het daarmee haast een metropool; evengoed bruist het centrum op een doordeweekse dag niet echt van leven.

Op het platteland van de provincie Alberta vind je overal ingestorte schuurtjes en oude verroeste machines. Soms krijgt al dat puin een eigen kerkhof. Vandaar de regels in het nummer Highway 2, over een tienerstel dat Ponoka wil ontvluchten: 'We’ll tell your mom not to worry, tell your dad to eat our dust, from a phone booth by the road side, in a field of prairie grass and rust.'

Ponoka staat in de wijde omtrek bekend om het psychiatrische ziekenhuis: Alberta Hospital. Dit is het oude pand, dat werd gebouwd rond 1910, van steen met ijzerdraad, om ontsnapping te voorkomen. In 2002 werd een moderner, vriendelijker gebouw betrokken, maar ik stel me voor dat de ik-figuur in het nummer Alberta Hospital uit een van deze betraliede ramen naar buiten staart.

De Dairy Queen in Ponoka. Ik weet niet of het nog zo is, maar vroeger reed ’s avonds vaak een trage parade van auto’s en trucks om het eettentje heen, waarin lokale boerenjongens naar binnen loerden in de hoop een leuke meid te spotten. Na een rondje of tien, twintig, reden ze vervolgens weer terug naar huis. Meer hierover in het nummer Dairy Queen Parade.

Een stukje ten zuiden van Ponoka ligt het Canadese Badlands-gebied, een bizar landschap waar allerlei prehistorische opgravingen zijn gedaan. Vooral in het plaatsje Drumheller zijn veel dinosaurusbotten gevonden. Reden genoeg om hier ‘World’s Largest Dinosaur’ te laten verrijzen. Voor drie dollar mag je naar boven klimmen.


Te zien: een avond vol liedjes, foto’s en verhalen tijdens de albumrelease van Ponoka, met medewerking van o.a. mede-Utrechters Mevrouw Tamara en Pim van de Werken, vrijdag 4 oktober 2013 @ EKKO