Voor het aangekondigde Bollywoodspektakel van Eins, Zwei... losbarst, is het podium voor een nieuwe exponent van de Kanaleneilandse knallandscene. Annelotte de Graaf, die je zou kunnen kennen van de folkies Oh, Brave Wide Eyes, brengt haar eigen liedjes uit onder de naam Amber Arcades. De sobere, meerstemmige folkpop ligt qua geluid niet heel ver weg van dat van Oh, Brave Wide Eyes. De combinatie van de zang, gitaar, toetsen en het ontbreken van een ritmesectie roept echter ook herinneringen op aan het glooiende geluid van Beach House. Amber Arcades heeft nog geen studiomateriaal uitgebracht, maar het liedje ‘Benjamin’ krijgt een plekje op de in april geplande knallandcompilatie. De eerste EP van Amber Arcades is inmiddels ook klaar en zal op donderdag 25 april worden gepresenteerd tijdens Club 3voor12/Utrecht.

In 1995 was Eins Zwei-frontman Stefan van Maurik tijdens een trektocht door India getuige van de vertoning van een Bollywoodfilm in een klein dorpje. Het complete dorp was leeggelopen voor de vertoning. Door de bijna religieuze manier waarop de film werd beleefd door de dorpsbewoners, besefte Van Maurik het belang van film in de Indiase cultuur. Vijftien jaar later besloot hij om in het volgende project van zijn band Eins, Zwei Orchestra een ode te brengen aan Bollywood en aan de artistieke tegenhanger, The Parallel Cinema. Eins Zwei & The Parallel Cinema was geboren. Het resultaat? Een veertien songs tellend album en een bijbehorende live-show van een 25-koppige band.

Van Maurik vertelde de week in NRC Next dat hij een toegankelijke en positieve show wil neerzetten. In de basis hiervoor – de muziek – is deze ambitie onmiskenbaar terug te horen. Hier vind je geen groeibriljantjes en geen diepere lagen die na veelvuldige beluistering hun geheimen prijsgeven. De kaarten van Eins, Zwei... liggen open op tafel in de vorm van veertien retetoegankelijke rocksongs waarin met moordend tempo het ene na het andere levensgrote refrein op je wordt afgevuurd.

Het rust van het sitarspel en de traditionele Indiase dans waarmee de show start, is de stilte voor de storm. Vanaf het moment dat de band hun instrumenten omhangt en het tien man tellende koor zich door de zaal een weg baant naar het podium, gaat de show in de hoge versnelling. Opener ‘SOS’ zorgt binnen enkele minuten al naar het eerste theatrale slotstuk. Het new wave-achtige ‘Get Up’ met zijn stuiterende baslijn en het jagende ‘Bollywood Distortion’ doen daar nog een schep bovenop. “Give me some more! Give me some more!”, zingt het koor.

Links op het podium zorgen Van Maurik en zijn mannen met gitaar, bas en drums voor het rockingrediënt in het bandgeluid. Het tegenwicht wordt gevormd door de rechterzijde, waar Lydia Van Maurik-Wever op antieke synths, het koor, de sitarspeler en drie violisten de verfijndere onderdelen verzorgen. Tivoli De Helling heeft over het algemeen een goed zaalgeluid, maar vanavond lukt het niet om de veelheid aan instrumenten en stemmen helder uit de speakers te krijgen. Vooral in het hoog gaat het mis. De band, het koor en de violen mengen in hardere stukken tot een geluidsbrij die en niet fijn is om te horen en tekort doet aan de details in de arrangementen.

“Wat zijn jullie mat!”, pest Van Maurik het publiek halverwege de show. Dat, of overdonderd. Een heel aantal mensen zal zijn gekomen vanwege de How To Throw A Christmas Party associatie. Dan vraagt dit decibellenbad wat gewenning. Alhoewel de vrolijkheid en het spelplezier van Eins, Zwei...zeker niet onderdoet voor dat van HTTACP. Het weerhoudt de band er niet met volle overgave nog enkele van de sterkste tracks van het nieuwe album te spelen, waaronder zoals ‘Reincarnation’ en de single ‘Don’t Come Near Me (Cocaine)’. En dat de stap naar het oude materiaal van Eins Zwei Orchestra geen al te grote is, blijkt als de oudjes ‘Spiral’ en ‘Ecologically Naked’ naadloos tussen de nieuwe nummers inpassen. De sitar was nooit een vreemdeling in deze liedjes.

Van Maurik hoopt deze show komende festivalseizoen nog op veel plekken te kunnen spelen. Met deze set kamerbrede songs en sympathieke show met knipoog moet dat zeker lukken. En met wat meer speelroutine kan dat nog wel eens verrassend mooie momenten gaan opleveren.

Met bijzondere dank aan Geert de Jong voor het gebruik van zijn foto’s.

Te zien: / Gezien: Eins, Zwei & The Parallel Cinema met support van Amber Arcades op 28 maart 2013 @ Tivoli De Helling.