Tijdens Summer Darkness is het voor journalisten en fotografen vaak spitsroeden lopen om overal op tijd bij te zijn. Mocht er onverhoopt een kink in de kabel komen, dan kan het zomaar gebeuren dat je een act mist die de moeite waard blijkt te zijn. Dit jaar was de X-rated stage de pineut, want uw recensent kon niet op tijd bij het optreden van Darkrad aanwezig zijn. Een onvergeeflijke fout, want organisator Bob Rusche liet op zijn Facebook-pagina weten dat deze Russische dame het hoogtepunt van de dag was.

Gelukkig bleken er nog genoeg andere interessante acts op het programma te staan. Dirk Geiger bijvoorbeeld, een Duitse geluidsmagiër die op Summer Darkness 2013 zijn Nederlandse podiumdebuut maakt. Laverend tussen ambient en IDM creëert hij fraaie soundscapes die de bezoekers van de snikhete Spiegelbar in een aangename trance weten te wiegen. Toegevoegde waarde zijn de videoprojecties die een vriend van hem heeft gemaakt. Het is een intrigerende mix van beelden die associaties oproept met het werk van Anton Corbijn en David Lynch, maar ook met de videoclips van Tool en Nine Inch Nails. Het is in meerdere opzichten een bijzonder optreden, want Dirk speelt alle nummers voor het eerst live. Na afloop spreekt hij de hoop uit dat deze nummers binnenkort op het Ant-Zen label zullen worden uitgebracht. Mocht dit het geval zijn, dan zal Bob Rusche daar in X-rated zeker aandacht aan besteden.

Vervolgens trekken we richting de duistere wouden van Zweden waar V▲LH▲L zich volgens het programmaboekje bezighoudt met mysterieuze electronica. Dat klinkt spannend, maar live weet het Zweedse man/vrouw duo de gewekte verwachtingen niet waar te maken. De beats klinken log, de samples niet bijster origineel en de samenzang bij tijd en wijle vals. Daarnaast worden alle nummers vrij abrupt afgebroken, waardoor het duo iedere keer een zorgvuldig opgebouwde spanningsboog de nek weet om te draaien. Ondanks deze op- en aanmerkingen verdient V▲LH▲L een tweede kans. Op Bandcamp en Soundcloud klinkt hun mix van witch house, neofolk and dark electronic namelijk een stuk interessanter, dus voorlopig is dat de beste plek om V▲LH▲L op zijn merites te beoordelen.

De verrassing van de dag is voor het laatst bewaard. Tijdens de soundcheck staat een onopvallende jongeman zijn apparatuur te installeren, maar bij het betreden van het podium blijkt deze knaap getransformeerd te zijn in een Predator-achtige sjamaan. Het is Arnaud Coëffic aka Sonic Area, die de bovenzaal van Tivoli trakteert op een onnavolgbare collage van techno, dubstep en breakcore. Deze elektronische hutspot kleurt hij lukraak in met samples van onder meer kerkorgels, Gregoriaanse koren en een pierement (!). De Fransman staat ondertussen als een bezeten dirigent het publiek aan te moedigen en weet met zijn energieke podiumact de zaal in rap tempo voor zich te winnen. Na drie kwartier is de koek op en mag Dame Vera Lynn met 'We'll Meet Again' het kaarsje uitblazen. Hopelijk geldt deze profetische titel ook voor de X-rated stage, want met deze acts heeft Bob Rusche het bestaansrecht van dit podium wederom bevestigd.

Gezien: Dirk Geiger, V▲LH▲L & Sonic Area (Summer Darkness 2013), 27 juli 2013 @ Tivoli Spiegelbar, Utrecht