Tijdens de soundcheck viel al een ding af te horen: de elektronische drums staan erg hard. Als de band begint te spelen wordt dat nogmaals bevestigd. Droog en met veel galm, klinken ze boven alle andere instrumenten uit. Niet alleen de drums zijn echter fel en hard; waar de band op plaat strak geproduceerde 80's klinkende post-punk liedjes laat horen, is er live nog een tandje meer felheid en energie aanwezig. Gitaren galmen harder door en synths geven een extra rauwe laag. Soms wordt er bij de synths nog een schepje bovenop gedaan, wat zorgt voor harde, pulserende drones.

Een aantal schoonheidsfoutjes in het begin van de set zorgt ervoor dat het optreden niet gelijk soepel draait. Duidelijk is ook dat de zanger zich irriteert aan een klein groepje mensen in het publiek, dat na elk nummer iets roept in de trant van "BLAH BLAH BLAH." Kwaad bedoeld of niet, het drukt toch een stempel op de sfeer. De reactie van frontman Luis Vasquez is dan ook een geïrriteerd "What the fuck are you saying?"

De band speelt door en naarmate de show vordert, krijgt de muziek steeds meer een trance opwekkend effect. Vasguez schreeuwt fel in de microfoon, drums pompen maar door, gitaren galmen en synths pulseren er op los. Vooral op de momenten waar de synths wat harder doordronen zorgt dat voor een intense, ietwat desoriënterende ervaring. Nummers worden uitgerekt tot psychedelische jams, die het publiek al snel aan het dansen krijgt. De lichtshow versterkt het psychedelische effect van de muziek, met roterende lampen in alle kleuren en gebruik van rood en wit stroboscopisch licht. Wij hadden het idee dat de muziek wellicht om een nog intensere lichtshow vroeg. Het publiek vermaakt zich zichtbaar en de sfeer zit er eindelijk goed in.

Aan al het moois komt een eind, zelfs aan tranceopwekkende, psychedelische jams. De band verlaat het podium en het publiek vraagt om meer. Uiteraard komt er meer: nog één toegift. Vasguez haalt de extra percussie naar voren die heel het optreden in een hoekje stond. Hierdoor wordt de afsluiter een fijn, onstuimig synth- en drumfestijn. Synths dronen fanatiek, percussie grooved stevig en fel geschreeuw maakt het af. De lichtshow draait nu ook volle toeren, zodat alle zintuigen volledig in overdrive moeten.

Na al dat geweld, was het dan toch echt afgelopen. The Soft Moon zorgt voor een, in het begin weifelend, maar uiteindelijk toch spetterende afsluiter van een geslaagd festival. We keren voldaan huiswaarts.

Gezien: The Soft Moon op Summer Darkness, zondag 28 juli 2013 @ Tivoli Oudegracht, Utrecht