Über-Ich experimenteert met eigenzinnige liedjes

Debuut-EP Mozaïque onder de loep genomen

Tekst: Joris Postulart / Foto's: Maarten van der Kamp. ,

Na een indrukwekkend optreden in het kleine café Onder De Linde in Amersfoort kon 3voor12/Utrecht niet anders dan Über-Ich strikken voor een interview. Beatlesque harmonieën, een zeer gevarieerd instrumentarium en de bij vlagen licht paniekerige zang van Donata Kramarz maken de liedjes erg aanstekelijk. 3voor12/Utrecht sprak met de band over de debuut-EP Mozaïque.

Marnix Dorrestein, Donata Kramarz en Chris Kok vormen met z'n drieën het hart van de band Über-Ich. Hun debuut EP, Mozaïque, verscheen vorig jaar september en is geschreven en opgenomen door deze drie multi-instrumentalisten. Dat schrijven doen ze op een bijzondere manier. Zangeres Donata Kramarz: "We splitsen ons op, want iedereen heeft z'n eigen bereik. Marnix doet meestal harmonisering, akkoorden, of komt met een melodie. Chris sluit zich dan op om aan de beats te werken, ik focus me op de tekst en zanglijnen." Na een uur komt de groep weer bij elkaar, en begint het bekvechten over de juiste beslissing. Chris Kok: "Een juiste beslissing bestaat niet, het blijft een kwestie van smaak."

Mozaïque
Bovenstaand proces heeft geleid tot de EP Mozaïque, een kleurrijk werk met als kern mooie liedjes, een breed palet aan geluiden en harmonieuze samenzang. Track voor track nemen we de plaat door met de leden.

Page 24
Kok: "Dit is de eerste track die we ooit gemaakt hebben. Voor ons was het nieuw om de dingen die we schreven meteen op te nemen en zo een nummer te laten ontstaan. We waren op zoek naar een soort bevrijding binnen muziek maken, wilden echt iets raars doen. We hadden geen basgitaar, dus gebruikten een elektrische gitaar en een pitchpedaal om het als een bas te laten klinken. Het resultaat was een heel bruut, vervormd geluid." Kramarz: "De tekst komt van de pagina's 24 van een aantal boeken. We dachten: 'fuck it, we doen het gewoon', als een reactie op standaard compositieregels. Dit ging puur over enthousiasme en creativiteit."

Uniform Child
Dorrestein: "Donata en ik vonden, nadat we eerst 'Page 24' en het langzame 'Easy' hadden gemaakt, dat er iets snels moest komen." "We hebben hem heel snel gemaakt, zittend op bed, net voordat we gingen slapen," vult Kramarz aan. "Deze track is meer rechttoe rechtaan geworden dan de anderen. Een beetje ADHD-muziek. 'Uniform Child' gaat over niet doen wat je zou moeten doen. Doe eens je eigen ding."

Dragging Behind
Dorrestein: "De vader van Donata had een effectpedaal ontwikkeld, genaamd Red Secret. Ik probeerde thuis wat uit, alleen gebruikte ik het pedaal juist zoals het niet bedoeld was. Met een akkoord waarbij de tonen heel dicht bij elkaar liggen kreeg ik een heel vieze sound. Uit die brei ontstond dit nummer. Wat ook leuk is, is dat een aantal akkoorden uit het lied redelijk recht waren. Chris heeft toen bij veel akkoorden een toon of zelfs hele mate eruit gehaald, zodat er nu heel rare overgangen inzitten."

Feeding Time
Kramarz: "Veel mensen noemen dit onze single, maar zo is het nooit bedoeld. Het begon met een simpel gitaarlijntje, dat uiteindelijk een toetsenpartij is geworden. De zang hebben we meteen driestemmig gemaakt, wat heel vet klonk." "Het nummer heeft een paar weken op de plank gelegen omdat we niet wisten hoe we er verder mee moesten," voegt Dorrestein daaraan toe, "maar uiteindelijk hebben we hem gelukkig afgemaakt."

Easy
Dit meeslepende nummer met een prachtige à capella-brug is het favoriete nummer van 3voor12/Utrecht. Kok: "De eerste versies hebben we akoestisch opgenomen, pas veel later kwamen we op het idee het elektrisch te doen. Het koorstuk in het midden heb ik spontaan een keer alleen opgenomen." Kramarz: "Het leuke is dat er ook bouwvakkers op de opname staan. Zij gooiden bij een tegenoverliggend gebouw allerlei zware metalen voorwerpen naar beneden. We hebben besloten om het er maar in te laten, zelfs versterkt."

Fuss
Dorrestein: "De grote vraag voor ons was: 'hoe melig kunnen we het maken, terwijl het nog wel leuk blijft?'." "Kleine, theatrale verhaaltjes waar iedereen de lead zingt vind ik heel tof. Ook hebben we er wat opera in verwerkt. Dit soort dingen gaan we mogelijk meer doen," zegt Kramarz. Dorrestein: "omdat we nog steeds geen basgitaar in de studio hadden is ook dit weer een vervormde gitaar. Het effect was echter heel extreem en zorgde voor een kleine vertraging van het geluid. Normaal trekken we dat recht, maar nu expres niet. Ook alle 'feestgeluiden' hebben we geïmproviseerd en gewoon zo op band laten staan."

Über-Ich werkt momenteel aan een debuutalbum. Volgens de band wordt het 'groter, donkerder en dikker'. Wij zijn benieuwd.