Als het gordijn open gaat staat de band al klaar. Ook de danseressen hebben hun positie ingenomen. De eerste tonen van ‘And I Believe’ zijn hoorbaar door de zaal. Dan is ook de zang te horen. Zanger Rogue is alleen nergens te bekennen. Of althans, niet op het podium. Zoals altijd duikt Rogue ergens midden in de zaal op en loopt door het publiek al zingend naar het podium, en krijgt nog immer verraste blikken. Zodra hij op het podium staat gaat de show los en het publiek wordt getrakteerd op een energieke show met showdans, een zeer beweeglijke Rogue en twee violisten. Precies zoals je kunt verwachten van een Cruxshadows-show – afgezien van de technische problemen met de microfoonzender die de hele show last heeft van korte storingen. Waarbij Rogue overigens als een echte prof onverstoord door blijft zingen.

Na ‘And I Believe’ volgt een hele batterij  nieuwe nummers, waaronder de huidige single ‘Quicksilver’, en het energieke ‘Angelus Everlasting’ . Teksten als “We won’t give up, we won’t give in” (‘Halo’) en “You’re not alone, together we’re unstoppable, unbeatable”  (‘Indivisible’) vliegen het publiek in, dat lekker meedeint maar nog niet goed weet wat ermee te doen.

Ondanks dat zes van de tien gespeelde nummers helemaal nieuw zijn is de muziek en de show weinig vernieuwend: verder dan wat nieuwe lampjes en waaiers komt het niet. De nummers zijn catchy, de danseressen sexy en Rogue energiek. De succesformule gaat opnieuw in de goed geoliede machine en The Cruxshadows leveren zoals altijd prima kwaliteit, maar verrassen niet.

Tegen het einde van de set komen dan eindelijk ook de bekende nummers voorbij. ‘Winterborn’ wordt met luid gejuich ontvangen, en slotnummer ‘Birthday’ wordt flink meegezongen. Het publiek loopt nu eigenlijk pas echt warm voor The Cruxshadows maar ondanks doorgaand applaus en “we want more” komen ze niet meer terug.

Gezien: The Cruxshadows, Summer Darkness 2012, 29 juli 2012 @ Tivoli Oudegracht, Utrecht