Om alle credits te geven aan O'Kandi zou niet eerlijk zijn, ook de rest van de band speelt goed. Gitarist Gauthier Ajarrista zingt soms een stukje mee zoals op 'I Know (You Love Me)'. Zijn lichte en hogere stem past goed bij die van Tobi. Bij opener 'Holy Wood' moet het publiek nog even warmdraaien, maar bij opvolger 'PT Cruiser' gaan de eerste voetjes al van de vloer.

Hoewel het publiek nooit zo erg losgaat zoals het dat bij de vorige band Agent Side Grinder deed, wordt er toch lekker gedanst in de volle zaal. Soms opgezweept door O'Kandi, maar vaak gewoon omdat de nummers te veel swingen om te blijven stilstaan. 'Dead Disco Dancer' is daar een voorbeeld van. Dit is één van de favorieten van zowel het publiek als de band. Ook andere favoriet 'Ruins' wordt niet overgeslagen. De band klinkt soms optimistisch, maar vaak juist wat melancholisch zoals in 'Chimera' en het oudere 'Ezekiel's Son'.

Het laatste nummer 'Ace Breasts' was een laatste kans voor het publiek om los te komen. Het nummer was veel harder dan haar voorgangers en vooral de punkinvloeden waren goed hoorbaar. Het is prettig om na een dag experimentele muziek de avond te eindigen met een band als O. Children. Hun sterke en simpele nummers brengen het publiek even tot rust om daarna weer uit hun dak te kunnen gaan op één van de nachtelijke feesten die Summer Darkness biedt.

Gezien: O. Children, Summer Darkness 2012, zaterdag 28 juli @ Tivoli de Helling, Utrecht