Voor de jonge lezers een kort stukje geschiedenis: eind jaren zeventig vierde Joy Division grote successen als een van de eerste new wavebands. Het succes eiste echter zijn tol, want in 1980 pleegde zanger Ian Curtis zelfmoord, omdat hij, kort gezegd, het succes niet meer aankon. Dat gebeurde vlak voordat tweede album Closer verscheen. De overige bandleden besloten Joy Division op te heffen en hun muzikale carrière te vervolgen onder de naam New Order.

Uiteraard was er vooraf de nodige discussie. Volgens puristen zou Ian Curtis zich omdraaien in zijn graf als Peter Hook met een veredelde coverband zou aantreden en nota bene zelf zou gaan zingen. De kritiek kon niet verhinderen dat Tivoli Oudegracht iets voor 9 uur goed gevuld is. Opvallend is dat het ‘standaard’ Summer Darkness-publiek nauwelijks te bekennen is. In plaats van plateauzolen, hairextensions, corsetten, leer en lak, zien we veel grijzende en kalende hoofden. Veel publiek dus dat de hoogtijdagen van Joy Division en New Order nog bewust heeft meegemaakt.

Na een dankwoord van de organisator en de mededeling dat er ook in 2013 een Summer Darkness zal plaatsvinden, is de vloer voor Peter Hook. Voordat Closer aan bod komt, wordt eerst 'Atmosphere' ingezet. Het begin is wat voorzichtig, aarzelend bijna. De stem van Peter Hook is niet zo diep en krachtig als die van Ian Curtis was en komt met moeite boven de instrumenten uit. Dit euvel is echter snel verholpen en langzaam maar zeker komt Peter Hook op gang. De nummers van Closer worden niet in de albumvolgorde gespeeld, maar dat mag de pret niet drukken, want alles komt vanzelf langs.

Al snel wordt duidelijk waarom er nog een bassist naast Peter Hook op het podium staat. De oude meester lijkt zijn basgitaar meer ter decoratie om te hebben. De kenmerkende basloopjes, zoals het intro van ‘Isolation’ neemt Hook wel voor zijn rekening, maar zijn handen bevinden zich meer om de microfoon dan op de snaren. Een kniesoor die er op let, want naarmate de set vordert, komt Hook steeds beter in zijn element. Als ‘Twenty Four Hours’ vol vuur en passie gespeeld wordt en we zien hoe Hook het publiek en zijn bandleden opzweept, realiseren we ons dat het een heel bijzondere avond kan worden. Er hangt magie in de lucht…

Na een uur hebben we alle nummers van Closer gehad en verlaat de band het podium onder luid applaus. Peter Hook staat voor anderhalf uur geprogrammeerd, dus iedereen vraagt zich af wat we nog meer voorgeschoteld krijgen. Werk van New Order wellicht, of nog meer Joy Division? Het wordt het laatste…

Peter Hook heeft de smaak overduidelijk te pakken, want alsof we niet al genoeg verwend waren, stort hij in het tweede deel van de set ook nog de grootste hits van Unknown Pleasures, het debuut van Joy Division, over Tivoli uit: ‘Disorder’, ‘Day Of The Lords’, ‘New Dawn Fades’, ‘She’s Lost Control’, het komt allemaal langs en gaat erin als koek. De vonken vliegen ervan af en Peter Hook heeft inmiddels de laatste restjes schroom van zich afgeworpen en schreeuwt de longen uit zijn lijf.

Als de band voor de tweede keer het podium verlaat, zit de anderhalf uur speeltijd er al ruimschoots op, maar Peter Hook is in een uitstekende bui vanavond en komt nog een keer terug om ‘Transmission’ en ‘Love Will Tear Us Apart’ te spelen: kippenvel van top tot teen!

Als laatste toegift wordt toch nog een New Order nummer gespeeld (en nee, niet ‘Blue Monday’, maar 'Ceremony'), maar na bijna twee uur is de koek dan toch echt op. Peter Hook kwam, zag en overwon. Hij heeft alle critici op majestueuze wijze de mond gesnoerd met een briljant optreden. Een meer dan waardige afsluiter van de tiende editie van Summer Darkness.

Gezien: Peter Hook & The Light perform Closer, Summer Darkness 2012, zondag 29 juli 2012 @ Tivoli Oudegracht