Summer Darkness zet net als ieder festival de belangrijkste acts met koeienletters op de poster om bezoekers uit heel Europa naar de Domstad te trekken. Acts die hun sporen ruimschoots verdiend hebben en garant staan voor een goede kaartverkoop. Maar net als bij een woekerpolis is het ook hier verstandig om op de kleine lettertjes op de festivalposter te letten. Daar staan vaak namen die in eerste instantie geen belletje laten rinkelen, maar na afloop wel tot de hoogtepunten van het festival blijken te behoren.

De Britse producer Wikan behoort tot deze categorie. Hij is gespecialiseerd in een donkere variant van chillwave die hij zelf 'illegal grave music' noemt. Muziek die je, al dan niet onder invloed van hallucinerende middelen, laat afreizen naar de donkerste uithoeken van het heelal.

Omdat journalisten nou eenmaal graag een label op een artiest plakken, is Wikan ingedeeld in het genre Witch House. Deze term, bedacht door Travis Egedy (Pictureplane, red.) is een paraplu voor artiesten die het schemergebied tussen ambient, noise en industrial verkennen. Pionier op dit gebied is de Amerikaanse DJ Skrew, die in de jaren 90 hiphop-elementen op unieke wijze in zijn soundscapes integreerde.

De start van Wikan’s optreden is niet echt veelbelovend. Als de met bandana en indrukwekkende haardos getooide Brit het podium van de Spiegelbar betreedt, staat de halfvolle zaal nog na te gonzen van het zinderende concert van [Law-Rah]. Het publiek blijft vrolijk door kwebbelen als Wikan de eerste flarden noise uit zijn laptop tovert. Even lijkt er zich een doemscenario te ontwikkelen als er na de openingstrack slechts één bezoeker applaudisseert. Maar gelukkig weet Wikan de aandacht van het publiek langzaam maar zeker naar zich toe te trekken en heeft hij aan het einde van de set een groep aandachtige luisteraars om zich heen verzameld.

De kracht van Wikan is dat hij elementen uit diverse genres aan zijn ritmetracks toevoegt. Namen als Joy Division, Slowdive en zelfs de Blue Nile borrelen op bij het beluisteren van de laag voor laag opgebouwde nummers. Het zorgt ervoor dat de gebaande paden stilletjes worden verlaten en er nieuwe, spannende varianten aan de horizon opdoemen. De trage, diepe hiphop- en drum & bass-beats kennen we al van een vergelijkbare act als Scorn, maar waar deze te vaak in zijn eigen universum blijft ronddolen, weet Wikan met een greep uit zijn rijk gevulde grabbelton de zaak spannend te houden. Zo laat hij een crossover met onder andere shoegaze, waverock en synthipop horen. Misschien dat die stromingen in de toekomst wel eens de omgekeerde weg gaan bewandelen. Een veelbelovend perspectief!

Het is goed dat Summer Darkness ook aandacht besteedt aan de wat ‘moeilijkere’ muziek binnen het Gothic-genre. Organisator Kees ‘Cybercase’ De Brouwer gaf in een interview met 3VOOR12/Utrecht al aan dat hij liever interessante acts op Summer Darkness neerzet dan de zoveelste gothic metalband. Zo voorziet hij Summer Darkness ieder jaar weer van vers bloed, waardoor het voortbestaan van dit unieke festival ook voor de toekomst gegarandeerd blijft.

Gezien: Wikan tijdens Summer Darkness, zaterdag 30 juli 2011 @  Tivoli Spiegelbar, Utrecht