Wanneer je als SD-bezoeker halverwege het festival behoefte hebt aan een kleine pauze, dan is een rustig plekje in de Utrechtse binnenstad ideaal om de batterij op te laden. Heb je echter energie over, dan is Tivoli De Helling uitermate geschikt om alle overtollige stoom af te blazen. Daar speelt namelijk het Australische Angelspit en deze cyberpunks weten wel raad met het wegwerken van een energie-overschot.
Daarvoor zetten zij een beproefd middel in: rock-‘n-roll! Niks geen melancholieke droefgeesterij of feeërieke elfenlyriek, alleen bloed, zweet en tranen stelt deze band uit Sydney op prijs. Met een explosieve mix van Rammstein, White Zombie en The Prodigy zetten de Australiërs iedere tent in vuur en vlam, en steken daarmee een vergelijkbare act als Hanzel & Gretyl stevig naar de kroon.
Een volgepakte Helling wordt door frontman Zoog Von Rock en frontvrouw Destroyx getrakteerd op een explosieve dwarsdoorsnede van hun vier albums tellende discografie. Oud werk als ‘Maggot’ (van debuut-EP Nurse Grenade) wordt afgewisseld met nummers van recentere datum, terwijl er ook ruimte is voor een aantal nieuwe tracks. Angelspit manifesteert zich op het podium als een kort lontje in een gigantisch kruitvat, dat bovendien te lang in de zon heeft gestaan. De rebellie spat er vanaf, maar Rutte, Merkel en Berlusconi hoeven niet bang te zijn voor een Europese lente want met ‘Fuck the Revolution’ weten Zoog en Destroyx de door hen gegenereerde opwinding in goede banen te leiden.
Ondanks het feit dat de schijnwerpers permanent op de beide frontsoldaten gericht staan, is gitariste Valerie Gentile (ex-Cruxshadows) de echte ster van de show. Deze dame heeft als ontbijt blijkbaar een aantal splijtstaven uit de Fukushima-reactor gegeten, want de energie spat er werkelijk vanaf. Al headbangend geselt zij onophoudelijk de snaren van haar Gibson en vuurt zij de ene na de andere killerriff de zaal in. Daarbij sneuvelen uiteindelijk haar ‘guitar strap’ en een paar nagels, maar daar heeft zij volkomen lak aan. Wanneer ze met gitaar en al in het publiek springt en een jongeman tot strippen dwingt, is de beer helemaal los en geven zelfs de laatste stoïcijns kijkende goths zich gewonnen.
Angelspit belichaamt alles wat rock-‘n-roll zo leuk maakt. Lekker ongegeneerd je stembanden aan flarden zingen en afwisselend een opstandige vuist, de onvermijdelijke ‘devil’s horns’ en een opgestoken middelvinger. De rebellie die deze Australiërs propageren moet wel met een korreltje zout worden genomen. Nadere bestudering van de setlist leert dat de opbouw van de set tot op de seconde uitgedokterd is. Het feit dat deze lijst van april 2011 dateert, doet vermoeden dat Angelspit iedere avond hetzelfde kunstje opvoert. Dat zou zomaar kunnen, maar na zo’n opwindende show heeft iedereen (inclusief uw recensent) daar even compleet schijt aan!
Gezien: Angelspit tijdens Summer Darkness, zaterdag 30 juli 2011 @ Tivoli De Helling, Utrecht