Pardoes liepen we op Bevrijdingsfestival Utrecht 2011 tegen Kalio Gayo aan. De Utrechtse band, actief sinds 1998, is niet eenvoudig in een bepaald muzikaal hokje te plaatsen. Zelf noemt de groep hun muziek ‘worldpop partyfolk’. Het heeft iets Balkan-achtigs, iets van pop, folk, ska, wereldmuziek... En wie probeert de teksten te ontrafelen, komt bedrogen uit. Frontvrouwen Anja en Renske zingen namelijk Blabberatsch, een eigen ontwikkelde taal. Geen idioom of grammatica, gevoelswaarde des te meer. Wie zich daarvoor openstelt, voelt aan waar Kalio Gayo over zingt. De taal ontwikkelde zich door jamsessies met anderstalige muzikanten, met name uit Oost-Europa. Het bleek een prima oplossing voor taalbarrières én heel geschikt voor de Kalio Gayo-muziek met haar vele inspiratiebronnen.

Over interessante dingen als een zelfverzonnen taal zou je uren kunnen praten. Over de muziek van Kalio Gayo en Parti y prije (Blabberatsch voor ‘feest en tranen’) kunnen we echter kort zijn. Geen tranen te bekennen hier, ‘parti’ des te meer! Vol energie stort de band 12 nummers over je uit waarbij je niet kunt blijven stilzitten. Parti y prije is feest, feest, feest! En dat is precies de missie van de groep: gewoon lekker muziek maken met goede vrienden. Publiek opvoeden of de wereld verbeteren is niet aan de orde, al klinkt hier en daar wellicht iets van een kritisch nootje.

Voor deze cd is de band voor het eerst nummers gaan schrijven in plaats van deze al improviserend en jammend te laten ontstaan. Toch is ook aan Parti y prije goed te horen dat jammen tot dusver altijd de basis van de muziek vormde. Een verschil met eerdere albums als bijvoorbeeld Mei ti sera foun (2008) en Fearless (2004) is dat het accent nu meer op partyfolk ligt dan op worldpop. Het geluid is beter, vetter, en opvallend is de prominente rol voor de drums. Bijna elk nummer heeft een stevige beat en het tempo over de gehele plaat ligt hoog. Rustige, verstilde luisterliedjes vind je niet. Dit maakt het geheel –ondanks alle heilzame vrolijkheid!- wel wat eenvormig. Met wat meer rustpunten zou het fijne feestgedruis van Parti y prije nóg langer vol te houden zijn.