Na de vuurdoop op 27 januari in EKKO is het dan eindelijk zover: het langverwachte Sequences & Stills ligt in de winkels.

Het heeft lang geduurd voor het debuut van Novack uitkwam. Al begin 2010 was de cd grotendeels af. In de tussentijd werd er nog aan geschaafd en dat is te horen. Sequences & Stills is namelijk nagenoeg perfect. Het is een album dat klopt. De muziek, de teksten, de zang; het sluit allemaal op elkaar aan.

Dat er veel aandacht aan het album besteed is, valt ook op te merken aan het originele idee voor de cover. Er zijn namelijk van de eerste persing 500 verschillende covers gemaakt, de stills, die samen één sequence vormen.

De basis van de nummers is vrij standaard en kennen we van een heleboel huis-, tuin- en keuken-indiebands. Maar door de gelaagdheid en het gebruik van blazers onderscheidt dit album zich toch. Ook zorgen deze subtiele klanken ervoor dat Sequences & Stills een echt groeialbum is geworden. Bij elke luisterbeurt valt er iets nieuws te ontdekken.

Opener 'The Lost and Found' is meteen één van de beste nummers van het album. Door de heerlijke klanken van de saxofoon smaakt het eerste nummer meteen naar meer. Er is op Sequences & Stills geen zwak nummer te vinden.

Toch is er wel wat op het album aan te merken. Doordat het album weinig tempoverschillen kent, zakt het soms wat in en wordt het wat monotoon.

Sequences & Stills is een herfstalbum. Door de melancholische muziek waan je je in een bos. Een kleurrijk bladerdak boven je hoofd waarop de regen zachtjes tikt, maar waar soms ook zonnestralen doorheen schijnen.

Het debuut van Novack is te beluisteren op de Luisterpaal.