In zijn woning in de Rivierenwijk heeft éénmansband Riverdistrict zijn eerste album Portrait of Portraits opgenomen. Multi-instrumentalist Tim Nolet schrijft zichzelf invloeden van The Shins, The Smiths en Belle & Sebastian toe. Dat hoor je met name terug in zijn vriendelijke gitaarpopliedjes. Nolet houdt ervan om vocalen van de nummers op zijn indie/gitaarpopalbum in laagjes op te bouwen.
Jammer alleen dat hij zijn plaat met het nummer ‘Preface’ een valse start geeft. Een beetje gruizig klinkend nummer dat niet bij de rest van het album past. Het erop volgende ‘Government Man’ komt echter lekker binnen en heeft hitpotentie. Luisterpaal-enthousiastelingen hebben dit nummer op deel 14 van ‘3VOOR12’s Hollandse Nieuwe’ kunnen ontdekken. Een vrolijk catchy gitaarliedje in de stijl van Travis dat na een paar keer luisteren in je kop blijft zitten.
Nolet kweekt op zijn album een ijle sfeer die hij omlijst met gladde vocalen. De nummers zijn knap opgebouwd en geven je het idee dat er gewoon een band speelt. Ondersteund door ritmische percussie voert het heldere gitaarwerk de boventoon. Nolet doet alle vocalen inclusief backing-vocals zelf.
Nolet weet met zijn liedjes een specifiek beeld neer te zetten, alsof ieder nummer een klein schilderij is. Soms geeft hij met vage waterverfstrepen een impressie, dan weer laat hij zijn penseel de details weergeven. De countryinvloeden ‘All the Things you Find Outside’ geven de luisteraar het beeld van een uitgestrekte prairie. ‘Garçon’ neemt je mee naar een Frans park op een zonnige lentedag, denk aan Monets schilderij ‘De Picnic’. Het vrolijke uptempo nummer 'Your Day is Gone' ligt vanaf de eerste noot lekker in het gehoor. ‘Broke and Fell' kabbelt mede door de xylophoon als een helder beekje door de boxen.
Op het dromerige 'Smiles so Gray' laat Nolet zijn ijle stemgeluid goed aansluiten op de zweverige compositie. Een punt van kritiek echter zijn de teksten. Die lijken nu meer als ondersteuning van de muziek te dienen dan daadwerkelijk iets uit te drukken. Teksten als ‘My eyes can take it, but still they make it ,with smiles so gray, don’t miss a day’ lijken geschreven om de melodie met rijm te ondersteunen. Nolet heeft een prettige stem, wat dromerig, maar niet te zweverig.
Op 'Broke and Fell (version 2)' klinkt zijn stem echter weer heel helder en passend bij het sprankelende gitaarspel. Hij weet zijn liedjes tot een geheel te smeden en brengt voldoende variatie op zijn album aan.‘Isaac Newton' wisselt door tempowisselingen tussen wiegend en een vrolijk dansbare melodie.
Nolet levert met deze eersteling een veelbelovend debuut af. Blijkbaar moet het touren nog beginnen want op zijn site heeft Nolet een oproep voor een drummer geplaatst. Hopelijk vindt hij die snel want Nolet moet vooral doorgaan en het podium op.