Het gaat niet goed met platenzaken de laatste jaren. Daarom gaat 3VOOR12 langs bij winkels die het waard zijn om een stukje voor om te rijden. Deze week een echte vinylpurist aan het woord: eigenaar Michel Terstegen van Da Capo te Utrecht.

Da Capo, Utrecht

Het gaat niet goed met platenzaken de laatste jaren. Daarom gaat 3VOOR12 langs bij winkels die het waard zijn om een stukje voor om te rijden. Deze week een echte vinylpurist aan het woord: eigenaar Michel Terstegen van DaCapo te Utrecht. Vanaf 1986 runt hij aan de Utrechtse Oudegracht op nummer 10 een eigenwijze muziekwinkel. De handel van toen is de handel van nu. En die bestaat voor het merendeel uit vinyl, nieuw en tweedehands. Terstegen zweert erbij.

Hoewel de meeste signalen van platenwinkels van de afgelopen jaren negatief zijn, klinkt vanaf de Oudegracht een heel ander geluid: “Ik hoor die geluiden natuurlijk ook wel, maar merk er in de praktijk niet zo heel veel van. Maar ik snap wel dat mensen de cd de rug toekeren. Ze zijn jarenlang genept met te hoge prijzen. Pure oplichterij. Bij een plaat heb je tenminste wat in je handen, een mooi nicheproduct met emotionele waarde. Een cd is gewoon een onpersoonlijk glimmend schijfje met een veel te hoge prijs: een duur gebruiksvoorwerp. Natuurlijk is het een klap voor de platenmaatschappijen, maar die hebben de laatste tien jaar ver boven hun stand geleefd. Ik heb geen medelijden met ze.”

Het kunnen downloaden van muziek ziet Terstegen dan ook als iets positiefs, waarschijnlijk als een van de weinigen in zijn branche: “Door de opkomst van het internet kunnen veel bands hun zaakjes prima rond krijgen zonder dat er een grote maatschappij achter staat. Die ‘do it yourself instelling’ bevalt mij altijd wel. Neem het heft maar in eigen hand. En natuurlijk is dat steeds makkelijker geworden, je ziet het dan ook steeds meer gebeuren, dat bands in eigen beheer hele professionele albums uitbrengen die het in bepaalde circuits prima doen.”

Een eigenzinnige kijk op dingen, die hem niet altijd in dank wordt afgenomen: “Toen ik vijftien jaar geleden als een van de weinigen vasthield aan vinyl werd ik uitgelachen. Nu ben ik toch wel een beetje degene die lacht. Het aardige is dat veel mensen die vijftien jaar geleden hun hele platencollectie van de hand deden, deze nu weer bij elkaar proberen te sprokkelen. De zogenaamde ‘spijtoptanten’, alles bij elkaar denk ik toch wel een kwart van mijn klanten. Het vinylgevoel komt weer een beetje terug.” Toch doet Terstegen niet mee aan de verhalen over de ‘terugkeer’ van het vinyl: “Het blijft een hele kleine groeimarkt. En natuurlijk zit daar beweging in, maar in golven in plaats van pieken en dalen.”

Maar tegelijk met het aantal vinylkopers, schiet ook het aantal verkooppunten als paddenstoelen uit de grond. Geen probleem, denkt Terstegen: “Van zaken als de Mediamarkt heb ik geen last, ook niet nu die een platenhoekje hebben. Veel liefhebbers komen hierheen om echt een dag te zoeken. Het gebeurt regelmatig dat mensen een hele ochtend of middag hier in de winkel doorbrengen. Er zijn maar heel weinig winkels waar dat echt kan. Van Leest en Boudisque hebben het moeilijk in Utrecht, ik niet. Zou dat dan misschien komen door een gebrek aan visie?”