Het vijfkoppige Rise a Thousand bestaat onder deze naam pas een half jaar, daarvoor ging ze enige tijd onder de naam Braeburn door het leven. Een naam die snel veranderd wordt omdat niemand een band die naar een appelras is vernoemd serieus neemt. Na het vinden van een nieuwe zanger is de tijd aangebroken om serieus aan de bak te gaan. De eigen oefenruimte was er al, alleen is Den Bosch niet de handigste locatie voor de grotendeels Utrechtse band. Maar goed, voor een eigen ruimte moet je iets over hebben! Nu de nieuwe samenstelling – inclusief een zanger met een groter bereik – kan er worden gewerkt aan nieuw materiaal. Gezegend met een gezonde passie voor alles wat hard en slecht is voor de trommelvliezen, gaat de band aan de slag met het schrijven van nieuwe nummers die schijnbaar moeiteloos van de band komen rollen. Je zou geneigd zijn te zeggen dat ze onder het kopje emo vallen, aangezien de zanglijnen variëren van rustig melodieus tot keiharde uithalen. De band verkiest zelf de term screamo-metal. Maar wat als je eenmaal een behoorlijk aantal nummers in de vingers hebt, maar nog geen enkel optreden, laat staan iets op schijf? Dan is de volgende stap het vergaren van naamsbekendheid, iets dat in eerste instantie bepaald niet van een leien dakje gaat; bij het regelen van optredens is het antwoord ‘nee bedankt, ik stop jullie naam wel in het bakje’ is meer regel dan uitzondering. Echter, door een gunstige speling van het lot (én natuurlijk wat handige connecties) komt eind maart, na maanden van vruchteloze pogingen, tóch het verlossende telefoontje. Niet van zomaar een zaaltje, nee, van de Melkweg!! Op 26 april mag Rise a Thousand in de Oude Zaal openen voor de Canadese emoband Silverstein. De eerste – positief bedoelde – reactie op dit nieuws van drummer Sanne Kuyt; ‘Nou, dan kunnen ze me na ons eerste optreden gelijk tegen de muur zetten en omleggen, want dan is het maximale al gelijk behaald!’ Met nog ongeveer een maand te gaan begint de band als een bezetene met het maken en perfectioneren van een setlist en te oefenen tot de vingers bloeden; een tweede kans om een goede eerste indruk te maken krijg je namelijk niet snel. Hoe voel je je op de dag dat je met je band het eerste optreden ooit gaat geven? Zit je verdoofd in de backstage ruimte met je vingers te draaien? Wil je het liefst met je hoofd tegen de muur bonken? Krijg je de neiging om het liefst de eerste de beste trein terug naar Utrecht te pakken? ‘Nou, wat meer dan gemiddeld het toilet bezoeken en proberen wat voedsel binnen te krijgen……en binnen te houden’, aldus gitarist Jorg de Vries-Humèl. Eenmaal op het podium is er helemaal niets meer van zenuwen of wat dan ook te bekennen. Zonder enige schroom wordt er vanaf de eerste keiharde noot foutloos gespeeld. Zware gitaarriffs met een oersolide ritmesectie erachter en zuivere zanglijnen afgewisseld met oorverdovende uithalen van zanger Maarten Brinkerink – die overigens best wat meer uit zijn schulp mag kruipen – worden het publiek ingeslingerd. Het publiek op hún beurt laat de waardering méér dan blijken. En na een klein half uur zit het er alweer op, het eerste optreden van Rise a Thousand was een feit. Gelijk verdringen horden emo-meisjes elkaar voor het podium om iets te kunnen bemachtigen van de band. Een goed teken is dat er gelijk al berichten de ronde gaan over nieuwe optredens, waarvan er al één bevestigd kan worden; op zondag 2 juli speelt Rise a Thousand op het Powerfest in 013 te Tilburg. Nu alleen maar hopen dat er binnenkort ook een datum in Utrecht genoteerd kan worden. Rise a Thousand Gezien: Melkweg, Amsterdam, woensdag 26 april 2006