We zitten nog middenin de coronaperiode als YRSA vocals gaat studeren aan het mbo in Groningen, waar Yrsa Joosten (haar echte naam) haar liefde voor schrijven verder ontwikkelt. “We werden heel erg vrij gelaten dus toen heb ik echt veel gemaakt en geschreven. Ik schreef toen nog heel veel in het Engels. In mijn tussenjaar ben ik pas echt begonnen met Nederlandstalige teksten schrijven en mijn gedichten te combineren met muziek. Met mijn vrienden van het mbo deden we tijdens de pandemie veel schrijfopdrachtjes. Toen ben ik voor één opdracht eigenlijk heel last minute begonnen. Uit paniek ben ik toen maar gewoon iets in het Nederlands gaan schrijven en sindsdien doe ik dat heel veel.” Van haar thuisbasis in Groningen naar Tilburg was voor Joosten een natuurlijke overgang. De Rockacademie sloot namelijk het beste aan bij wat ze graag wilde doen: songwriting. Lachend voegt ze daar aan toe: “Ik heb eerst een jaar met mijn drummer en goede vriend uit Groningen in Gilze-Rijen gewoond. Wij kenden hier helemaal niets, dus voor dat jaar was dat wel goed.”
Over de naam Schip en het nautische thema van het EP vertelt Joosten dat ze haar gevoelens en ook de boodschap van de liedjes niet te letterlijk, maar wel heel beeldend wilde maken. “Ik hoop dat ik een wat meer algemeen gevoel weet te creëren waar andere mensen zich ook in kunnen vinden. Zodat zij daar ook hun eigen verhaal in kwijt kunnen.” De negatieve gevoelens waar ze zelf mee kampt en het leren accepteren wie ze zelf is, praat ze openhartig over. “Ik ben soms heel zweverig en ik kan soms heel erg in mijn eigen hoofd zitten. Daar heb ik heel lang heel erg mee gezeten en hoewel ik er nog steeds veel last van heb, heb ik ook geleerd om het wat meer te accepteren. Soms hoeft je slecht voelen helemaal niet zo negatief te zijn. Soms kan je je ook zo voelen en is dat ook gewoon oké om dat dan te voelen. Dan kan je daar gewoon een beetje op varen en dat kan dan ook wel lekker zijn. Dat beeldt het idee van ‘op een schip zijn’ voor mij heel erg uit.”
Geboren en getogen op de grens tussen Drenthe en Groningen en van kleins af aan al bezig met muziek. Nu studeert YRSA af aan de Rockacademie in Tilburg en heeft ze net haar eerste EP 'Schip' uitgebracht. Als kind begonnen met vioolspelen en met het meezingen van Eefje de Visser op de achterbank van haar vaders auto. Een openhartig gesprek met de muzikante over hoe de viool niet is blijven plakken, de liefde voor Nederlandse taal en poëzie en welk pad YRSA heeft bewandeld en nog wil gaan bewandelen.
Leren oké zijn met niet oké zijn
Keuzes voor de EP
Ze gebruikt verschillende inspiratiebronnen voor haar muziek en vertelt dat ze veel schrijft over de natuur, waar ze zich thuis voelt. “Qua melodieën is Eefje de Visser wel echt een grote invloed, maar Wende Snijders ook. Ik heb de plaat ook samen gemaakt met Jan van Eerd, de producer van Wende.” Ook vertelt ze dat ze grote contrasten in muziek heel gaaf vindt. “Ik word ook geïnspireerd door klassieke muziek, maar ik luister op dit moment bijvoorbeeld veel St. Vincent. Die muziek is soms heel groot, maar kan ook heel klein zijn. Dat contrast vind ik heel vet.”
Nu de EP waar ze de afgelopen jaren naar toe heeft gewerkt als één pakket uit is, voelt dat voor Joosten als een fijn einde en begin tegelijk. “Van alle liedjes op de EP is 'Vertrek' mijn favoriet en ook het afsluitende nummer. Dat gaat over iets af kunnen sluiten en achter je te laten, om met iets nieuws te beginnen. Ook al is afscheid nemen ook wel echt moeilijk voor mij, ik ben blij om door te kunnen naar het volgende. Zeker nu ik het hele idee van de EP kan delen met mensen.” Daarnaast wilde ze 'Vallen' eerder eigenlijk helemaal niet op de EP zetten. Het nummer is ontstaan uit een doorgeefopdracht waaraan ze werkte met vrienden van de Rockacademie, onder begeleiding van Yoshi Breen. Waar Joosten aan toevoegt dat hij een grote invloed op haar heeft gehad als songwriter. Ze vond het nummer zelf eerst eigenlijk te direct en te 'pop’. “Dat voelt nu heel gek om te zeggen, maar ik ben er wel over na gaan denken waarom ik het dan niet uit wilde brengen.” Uiteindelijk is het nummer toch op de EP gekomen zonder verdere instrumentatie om het naar eigen zeggen 'zo eerlijk mogelijk te houden'.
Muziek als clubhuis
Dat muziek een uitlaatklep is, lijkt al voort te vloeien uit haar eerlijke en poëtische teksten. Zelf breidt ze uit door te vertellen dat ze schrijven ook gebruikt om haar gevoelens te begrijpen en te kunnen delen met anderen. “Ik vind het bijvoorbeeld ook heel eng om mijn liedjes te spelen voor familie. Dan horen ze hoe het écht gaat, en dat weten ze ook wel, maar toch.” Voor Schip gaf ze een EP-releaseshow in Simplon, Groningen, waar ook veel vrienden bij waren. Dat was de eerste keer dat ze de hele EP samen speelden. Ze grapt dat ze op een gegeven moment wel veel zeikliedjes aan het spelen was, maar ook dat iedereen heel aandachtig luisterde. “Iedereen was echt muisstil en het was ook juist heel mooi en bijzonder om te merken dat je daar met z’n allen in kan zitten.”
Over de vraag wat ze hoopt dat mensen meenemen uit de EP moet ze even nadenken. "Ik hoop dat mensen zich in de muziek kunnen vinden, maar dat ze bij een show ook gewoon lekker kunnen dansen. Ze moeten mijn EP zien als een open clubhuis waar mensen samen, alleen kunnen zijn.” En wat staat er nu dan op de planning voor de muzikante? “Voor nu vooral afstuderen, maar ik ben ook al bezig aan de tweede EP. Daarnaast ben ik bezig aan andere plannen voor volgend jaar, maar dat zijn dingen die nog wat priller zijn en hoop ik snel nog meer te spelen met mijn band en op termijn ook zelf gaan produceren.”