Terwijl de eerste mensen binnendruppelen voor Massi, zet Jean Jacques moeiteloos de toon. Zijn ontspannen flow en laidback beats trekken je direct in zijn wereld. Tussen zijn bekende tracks door gooit hij er ook enkele nieuwe nummers tegenaan, waaronder ‘Analoog’ — een manifest voor minder schermtijd en meer in het moment leven, perfect weerspiegeld in zijn laidback sound. Maar laat je niet misleiden door zijn kalme uitstraling: zijn bars zijn niet overdreven complex, wel uit het leven gegrepen en vol scherpzinnige woordspelingen. De Bredase rapper is vanavond niet helemaal alleen, maar heeft samen met dj Cappa de beste intenties en kan wederom rekenen op weer geen slechte recensie.
Sam Raaijmakers, artiestennaam Massi is een man die veel heeft te vertellen. Van opgroeien als een donkere jongen in een wit gezin, stoeiend met verslavingen en tussendoor ook nog de publieksprijs van de Grote Prijs van Nederland winnen, een tour in de soep zien vallen door corona, een kind erbij en – de reden waarom we in 013 staan – een nieuw album genaamd ‘ANDERS’. De emoties vlogen afgelopen donderdag in de Next alle kanten op en de muzikaliteit was ongekend hoog.
©
Guus van der Aa
Geen intropraat, of een ‘welkom’; Massi trekt het publiek meteen zijn wereld in met ‘Niet Verder’. Een uitgeklede track waarbij hij op een kruk gaat zitten, staart in flikkerende lichten, terwijl toetsenist Alex Rijckaert een sombere pianopartij neerlegt. Nadat de toon is gezet, verandert het getergde gezicht van Massi in een blije: “Iedereen neem een stapje naar voren, we gaan doen alsof het uitverkocht is!" Het is niet propvol in de Next, maar wat er aan gaten zijn, wordt door Massi gevuld met zijn energie.
Het is bijzonder hoe genre-overschrijdend Massi is. Met zijn vijfkoppige band begint het met duistere en rauwe hiphop, maar een paar minuten later wordt alweer een brug gemaakt naar alternatieve nederpop. Wat ongeacht het genre altijd aanwezig is, zijn de teksten vol kwetsbare en persoonlijke verhalen. De rode draad van de show wordt dan ook duidelijk: het gaat niet over verdriet, maar over het vinden van kracht in iets anders. Tijdens het nummer ‘Broers II’ is de emotie voelbaar in de zaal. Zijn broer staat daartussen, pakt de rest van de familie stevig vast en Massi kan na zijn verse een traantje niet onderdrukken. Een intiem moment, voor een intiem publiek.
©
Guus van der Aa
©
Guus van der Aa
Massi heeft nog veel verrassingen achter de hand. Alsof de band niet genoeg was, komt er ook nog een kwartet het podium op: drie violen en een cello zorgen voor net dat extra vleugje waardoor de nummers je nog meer raken. Wie Massi nog niet kent, wordt vervolgens verrast als de rapper bij ‘Was Het Wel Zo Bedoeld’ begint met zingen. Het is misschien niet altijd zuiver, maar juist dat maakt het rauw en gevoelig. En dan, midden in de set, terwijl je je afvraagt of het nog muzikaler kan, voegt Penny Roox zich bij hem op het podium. Ze gaan front and back en er ontstaat een levendig dialoog waarin alle muzikanten de structuur van het nummer lijken los te laten en zich overgeven aan de muzikale vrijheid. Ook hoe soepel hun samenspel is, wordt bevestigd door de outro van ‘Alien’. Een keiharde rap over ijzersterk drumwerk van Rick van Wort wordt beëindigd door een krachtige gitaarsolo van Eelke Mastebroek. Dat Massi is opgegroeid met Korn en Linkin Park hoor je goed terug.
Als je van verrassingen houdt, zit je bij Massi goed. ‘Hallelujah’ klinkt het ook al hebben we het over ‘Nonbelievers’, dus ja hoor: Joël Domingos bestormt het podium voor de track waar Massi een guest verse op doet en met twee pro’s op het podium, gaat het energieniveau in de zaal nóg een tandje omhoog. Wat tegen die tijd opvalt is hoe knap het is dat er zo makkelijk wordt geschakeld tussen genres als indieu, funk, hiphop en nederpop, maar nergens valt het uit de toon. Dat is welllicht de reden waarom zijn show van ruim anderhalf uur geen moment verveelt.
©
Guus van der Aa
Denk je alles dan te hebben gezien, dan komt er zelfs een trio blazers voorbij met daartussen trompettist Koen Smits die onder andere met Di-Rect meespeelt en saxofonist Coen Witteveen van Typhoon die samen voor net even wat extra bombast zorgen. Typhoon wordt ook even benoemd, want Massi toerde met hem in het voorprogramma, en hoorde iemand uit Typhoon’s team zeggen dat de seamenwerking niet gepast was omdat de twee te veel op elkaar zouden lijken. Als die persoon vanavond erbij was geweest, had die toch ook moeten toegeven dat Massi de status van voorprogramma al lang voorbij is. Tijd voor een tour als hoofdact.