De tent is donker. Het publiek smacht. Drie silhouetten staan in het midden van het podium terwijl er buitenaardse, hypnotiserende klanken uit de speakers zweven. Dan klinkt er een stem — zwaar vervormd door autotune — en sprint Gotu Jim het podium op. “PAASPOOOOP!” schreeuwt hij. De zaal ontploft. “Mogen de drums wat harder?”
Na het springdebacle in de Heineken Studio is de tent gestut met wat extra palen, maar verder blijft alles op de Paaspop zaterdag heerlijk instabiel. Hyperpop, hardrock, hakken en huilen: het kwam allemaal voorbij vandaag. Daarom geen top 5, maar een top 6. Omdat grenzen sowieso niet belangrijk bleken.
©
Ravi Voorn Fotografie
©
Ravi Voorn Fotografie
Het is donker in de Phoenix, maar een in groene nevel gehulde stage en een grote backdrop met ‘The Haunted Youth’ verraden dat er iets staat te gebeuren. Na een paar minuten komen er vijf silhouetten het podium op. De halfvolle tent wordt meteen ondergedompeld in een deken van synths en gitaren, gevolgd door een lading onvervalste shoegaze.
©
Pixelphine Photography
Ze zijn al jaren niet meer weg te denken uit de Nederlandse scene, en terecht. Eind vorig jaar vierde de band zijn tiende verjaardag met de release van het toepasselijke album Ten. Leuk om die verzameling hits op plaat te hebben, maar het wordt pas écht leuk als RONDÉ ze live komt brengen. En laat de gigantische nieuwe Apollo daar nu nét de juiste plek voor zijn.
©
Ravi Voorn Fotografie
Laten we eerlijk zijn: de meeste mensen in de Apollo komen niet voor de nieuwe muziek van Joost. Toch staat de zaal (zoals verwacht) aardig vol met een mix van nieuwsgierige boomers en verwachtingsvolle jongeren. Joost komt net terug uit L.A. en heeft niet alleen zijn trots maar ook een flinke dosis energie meegenomen. Met een steeds hogere bpm stuitert hij over het podium terwijl we worden gebombardeerd met een breed palet aan absurde, nostalgische visuals
©
Pixelphine Photography
Het is gelijk heerlijk vreemd bij Peach Pit in de Phoenix: zanger Neil Smith staat zo’n twee minuten stil met zijn handen omhoog in peace signs terwijl de rest van de band ons rustig inleidt voor de rollercoaster aan lekker gitaarwerk dat we zo gaan zien. We tellen zo’n vier gitaren (oke dan, waarvan één basgitaar). Peach Pit lijkt soms wat emotieloos, maar het is simpelweg de pure focus die nodig is om zo’n knaller van een show neer te zetten.
>>> lees verder
©
Ravi Voorn Fotografie
De zon is onder tegen de tijd dat Typhoon begint aan zijn show in de Phoenix, maar in de tent wordt er genoeg energie opgewekt om 2500 huishoudens te kunnen voorzien. “De zon schijnt voor jullie bij deze track” zegt Glenn de Randamie voor hij Bigi Emerie in zet. En shinen; dat doet iedereen hier in een propvolle Phoenix, want waar te beginnen?
>>> lees verder
Voor meer Paaspop 2025 check je ons uitgebreide dossier.