Fellatio dus; geen betere opener voor Tramhaus dan deze driedelige, Rotterdams-Tilburgse band. Met gepaste trots en een uitgeklede setup van drumstel, gitaar en toetsen, neemt Fellatio je terug naar de jaren 70. Eind jaren 70 om precies te zijn. Zanger Abel van der Heijden betovert je met zijn donkere, zang die meerdere keren doet denken aan Ian Curtis van Joy Division. Laat je meevoeren door dit trio, en het voelt alsof je bij een buitenaardse afterparty bent en er nét iets te lang bent blijven plakken. Van schaamte is er geen sprake van deze band (de naam geeft het misschien al weg), en in een half uur worden we niet alleen verwend met een opengetrokken blouse en dansende bandleden in het publiek, maar komt er zelfs tot onze verbazing opeens een trompet tevoorschijn voor het laatste nummer. Een geweldige warmmaker van een band waar we vast nog veel meer van gaan horen.
Tramhaus live is geen normaal optreden, maar een losgeslagen punkviering. Op vrijdagavond staat deze nog jonge Rotterdamse band met het eigenzinnige Fellatio in een goedgevulde kleine zaal van 013, en wat begint als een voorzichtige kennismaking met een ruige sound, mondt uit in een zwetende moshpit. Van hypnotiserende toetsen tot rammelende gitaren en uitgelaten kreten van het publiek; de thuisblijvers mogen met terugwerkende kracht FOMO krijgen.
Stipt negen uur dimt het licht in de Next en betreedt een van Nederlands meest stijlvolle bands het podium. Het vuur wordt nog even bewaard, want met Spotify streamingtopper 'Once Again' begint Tramhaus met een nummer dat nog relatief zacht is voor Tramhausbegrippen, maar met de onderhuidse spanning en energie die de Rotterdammers zo typeert. Zanger Lukas Jansen laat meteen zijn ruige stem horen – een die je uit duizenden herkent, waarbij je je tegelijkertijd afvraagt hoe zijn stembanden dit volhouden.
Het publiek lijkt nog wat verlegen in het begin; juichen gebeurt volop, maar de enige die in de hele zaal het meeste danst, is Jansen zelf. Die beweegt op zijn eigen, klungelige manier over het podium dat compleet past bij Tramhaus' rammelende postpunk. Dezelfde golflengte tussen publiek en podium wordt gevonden bij 'Make It Happen', dat meer dan een hoop losmaakt bij het publiek; een refrein bestaande uit die ene zin, dat laat zich lekker makkelijk meeschreeuwen.
“Dit is onze tweede show van de tour! We zijn nog vers en nog niet moe”, roept Jansen en dat is zeker te merken aan ze. De band die in 2020 nog begon als ‘band-in-coronatijd’, en daarna heel snel de weg wist te vinden naar de Nederlandse podia; dat is niet voor niets. Want deze formatie staat hier bijna achteloos te spelen, elke klank is raak en hoe de bandleden naar elkaar toe spelen en met een grote lach op het podium staan; dat is echt genieten.
“Drie jaar geleden stonden we nog in de Hall of Fame voor tien mensen, en nu staan we hier!” vertelt Jansen tussendoor met een brede glimlach. Het is snel gegaan voor deze band en zelfs 013 voelt te klein voor de grootsheid die Tramhaus uitstraalt, en toch voelt het tegelijkertijd intiem aan. Kijk bijvoorbeeld hoe de hele zaal proost op de verjaardag van lichttechnicus Melvin, die door Tramhaus wordt trakteert met gitaargeweld waarover het heerlijk moet zijn om de lampen te mogen doen. Neem bijvoorbeeld hoogtepunt ‘Seduction, Destruction’; een nummer dat gaandeweg explodeert – dat móét je gewoon live meemaken. Tramhaus heeft wat dat betreft ook veel aan drummer Jim Luijten. Die gaat moeiteloos mee in de veeleisende en technische muziek.
“Deze is voor alle dansers, let's fucking goooo”, schreeuwt Lukas Jansen als tegen het einde van de set het begin van ‘Beech’ wordt ingezet. Het sein 'moshpit' is dan gegeven en eindelijk danst het publiek nu minstens zo gek als Tramhaus zelf.Gooi daar vervolgens ‘Minus Twenty’ tegenaan, een nummer met een horrorachtig gevoel, en de Rotterdammers bouwen naar een zinderend einde, boordevol zwevende gitaren en bassiste Julia Vroegh die meegilt. Bizar om te zien hoe aan energie nog niets is ingeleverd vergeleken met het begin van de avond. Als onder luid gejoel dan nog Corry Konings wordt afgespeeld, klopt de titel van dat nummer: van Tramhaus kregen we vanavond een heel apart gevoel van binnen.