Veelzijdig Beachdog speelt snoeihard en geeft alles

De support vanavond wordt verzorgt door de garagerockers van MAYLEAF, druk is het nog niet en de mensen die er zijn blijven op afstand van het podium. Voormalig Rockacademie-student/gitarist Gio Sliwa vervangt vanavond Adrian de Lange en lijkt helemaal in zijn element te zijn op het podium. Zijn vuige gitaarriffs geven net dat extra rauwe randje aan de show. De energieke frontvrouw Ilah van der Baas heeft een meer poppy sound en zingt zuiver, maar word wat weggeblazen door het geweld van de heren om haar heen waardoor het er live een flink stuk ruiger aan toe gaat dan op de plaat. Het is jammer dat de band het publiek niet aan moshen weet te krijgen, maar de dreunende drums van Joel Heijda (tevens oud Rockacademie-student) geven ons wel de gelegenheid om lekker te headbangen.

De uitverkochte Cul de Sac is inmiddels volgestroomd met mensen die komen voor de hoofdact van vanavond: Beachdog. Debuutsingle ‘Crawl In Pieces’ is een lekkere midtempo opwarmer waar frontman David Achter de Molen zijn rauwe kenmerkende grungestem afwisselt met clean gezongen coupletten en daarmee de veelzijdigheid van zijn zang laat zien. Maar we zijn hier natuurlijk ook om te moshen en bij het punknummer ‘Dog’ twijfelt het publiek dan ook geen moment en wordt het het gebrek aan moshpits bij MAYLEAF al snel goed gemaakt. Een show met David Achter de Molen staat altijd garant voor de hardste moshpits, die twee zijn voor mij persoonlijk sowieso onlosmakelijk verbonden; toen ik 17 was stond ik in mijn allereerste moshpit ooit bij John Coffey in de stromende regen op Appelpop 2015. Maar vergeet ook de grootste circle pit die Lowlands ooit gekend heeft niet, ook die heeft Achter de Molen op zijn naam staan. 

De hele avond moshen in de bloedhete Cul is echter geen optie, het is daarom fijn dat de heren halverwege de set ook de rustigere nummers van het album spelen. ‘Good Morning’ (ft. Robin Piso van DeWolff) geeft ons een moment van bezinning en omdat Achter de Molen zich tijdens dit nummer ergens achter in het publiek heeft gestationeerd, geeft het ons ook de kans om onze aandacht op de andere bandleden te vestigen. De ritmesectie in de naam van bassist Vincent Kuijpers, drummer Mex van Gestel en ritme gitarist Sybrand Hiemstra hebben zichtbaar plezier in het spelen en zijn goed op elkaar ingespeeld; ondanks het kleine podium van de Cul krijgen de heren ieder genoeg ruimte om te laten zien dat ze meer zijn dan de bandleden uit ‘de band van…’. 

Het eigen repertoire van de band is nog niet zo groots en daarom ook genoeg ruimte voor een cover van 'Secret Society' van Title Fight, een goed gekozen nummer voor deze set want moshen kan op deze hardcorepunkband perfect en dat is wat het publiek wilt. Maar afsluiten doet de band natuurlijk gewoon met eigen werk, track ‘Milk’ werd tegelijkertijd met ‘Crawl In Pieces’ uitgebracht en doet stiekem toch wat terugdenken aan John Coffey. Lismans zijn geweldig uitgevoerde gitaarhooks, Van Gestels geweld op de drums en de doorleefde rauwe stem van Achter de Molen maken het echt een snoeihard post-hardcore nummer waarbij je zelfs in deze sauna nog wilt moshen tot je erbij neervalt. 

Er gebeurt veel in de drie kwartier dat Beachdog speelt; we zien Achter de Molen al een rondje crowdsurfen, van de ene kant van de Cul naar de andere kant lopen, het gegniffel wanneer Achter de Molen verkondigt: ‘Bedankt dat jullie er zijn, mijn naam is Marcel van Di-rect’ en natuurlijk de hardste moshpits; zo hard dat Achter de Molen laat weten: ‘Zo hard als jullie dansen, heb ik het nog niet gezien. Deze behoort sowieso in de top 3 vetste shows.'