Maar niet voordat wereldreiziger Florence Arman de Main van 013 voor een half uur mag opwarmen. Dat ze als voorprogramma van Freyr mee mag, heeft te maken met het feit dat zij meeschreef aan zijn nieuwe single 'Sabada'. En waar de IJslander met een groter geluid straks staat te spelen, moet Arman het vooral hebben van kleinere en intiemere liedjes; alleen aan haarzelf en een gitarist heeft ze genoeg.
Als aftrapper een rustige popballad; niet per se het soort muziek waar een publiek voor Freyr op af komt en de aandacht is dan ook meteen verslapt. Arman lijkt daar geen last van te hebben en staat vol zelfvertrouwen op het podium, sterker nog; ze maakt grapjes over de drie mensen die meezingen. Zelf heeft ze duidelijk goed geluisterd naar Lana Del Rey en komt niet alleen haar stem in de buurt van de Amerikaanse; ook haar muziek moet het hebben van de melancholiek.
De ballad maakt plaats voor meer dansbare uptempo muziek met hier en daar wat hiphop-invloeden en tussen de songs in maakt de zangeres ook tijd om het publiek mee te nemen in haar wereld. ‘It feels delighted to call him a dick in front of 3000 people’, vertelt ze over het dromerige breakup nummer ‘Out Of The Blue’. De zangeres maakt indruk met haar stoere teksten en danspasjes, echter blijft de uitvoering van haar muziek toch wat braaf binnen de lijntjes van de pop.
Je zal het niemand zo snel zien doen: slechts een paar weken zaten er tussen het optreden van IJslander Daði Freyr op het Songfestival en de kaartverkoop van zijn show in 013. Drieduizend kaarten waren binnen twee uur uitverkocht; bizar voor een act waarvan iedereen op dat punt zo snel niet veel andere nummers zou kunnen opnoemen dan inzendingen 'Think About Things' en '10 Years'. Het geloof dat Freyr met oudere nummers en nieuw materiaal in de tussentijd een avondvullende show te maken was er dus. Afgelopen dinsdag bewees hij het; in 013 werd met een uitmuntende show de kroon gezet op zijn grootste optreden tot nu toe. Het Songfestival daargelaten.
Florence Arman
Daði Freyr
Vijftien shows in de maand april alleen al, verspreid over tien landen en tóch is de show in 013 een bijzondere voor Daði Freyr: geen enkel ander podium was zo groot als deze in Tilburg en met een stijf uitverkochte Main is de nuchtere bonestaak zelf ook meerdere malen onder de indruk. Dat is hem natuurlijk niet aan komen waaien; in 2020 kreeg Freyr samen met band Gagnamagnið (IJslands voor 'datahoeveelheid') veel nieuwe fans als IJslandse Songfestival-inzending met het nummer ‘Think About Things’, dat ondanks de afgelasting van het evenement wel een hit werd. De afgelasting gaf Freyr de kans om nogmaals te laten zien dat catchy synthpop-songs schrijven een van zijn talenten is en wordt met ‘10 Years’ in 2021 vierde op het Songfestival.
'Thank you for being here'; het zouden woorden kunnen zijn die de IJslander zo tegen het publiek kon zeggen, maar het is de tekst van het toepasselijke aftrapnummer 'Thank You'. Compleet nieuw en alleen nog maar te beluisteren via YouTube. Een gave, inleidend nummer dat klein begint met over elkaar rollende synthesizers en gaandeweg steeds bombastischer wordt. We voelen ons echt welkom bij een van de meest innemende muzikanten die we op dit moment rijk zijn. Met zijn herkenbare, diepe stem, soepel toetsenwerk, twee multi-instrumentalisten naast hem en een arsenaal aan gave synthpopnummers, zijn alle ingrediënten aanwezig voor een memorabele avond.
Dat Freyr lef heeft, blijkt ook uit dat hij het niet schuwt om in het IJslands te zingen. Gedurende de set maakt hij mooie blokjes van afwisselend Engelse nummers (na 'Thank You' komen 'Where You Wanna Be' en 'Shut Up') met IJslandse. Dat het publiek met die laatste niet heel makkelijk kunnen meezingen, maakt Freyr niet uit. Hilariteit alom als de droogkloot tevergeefs iedereen probeert uit te leggen dat je het uitspreekt als ‘Það bara skiptir ekki máli fyrir mig, Að þetta hér sé ekki standardinn; and now you guys!’. Verwoede pogingen bij 'Skiptir Ekki Máli', maar wie niet mee kan zingen, staat alsnog te dansen alsof het hun lust is.
Alle songs zijn doorspekt met Freyr's funky synthesizers en hij is ook zeker niet de beroerdste om ruim baan te geven aan bandleden Ylva Øyen en Hafsteinn Þráinsson. Øyen blijkt een fantastische percussionist te zijn en bij gebrek aan zangeres Ásdis bij duet 'Feel The Love', blijkt zij ook redelijk goed te kunnen zingen. Gitarist/toetsenist Þráinsson blijkt op zijn beurt een uitstekende rapper te zijn op ‘Kemur þér ekki við’ en omdat dat zo verrassend uit de hoek komt, kan dat op veel goedkeuring rekenen. Als hij later ook nog een vlammende gitaarsolo neerzet, is zijn naam definitief gevestigd en werkt de chemie tussen de bandleden onderling aanstekelijk.
Maar, laten we eerlijk zijn, het is en blijft hier natuurlijk wel de grote Daði Freyr-show. Voor een show van krap anderhalf uur wordt een groot gedeelte gevuld met humor. Kleine grapjes als even achter de backdrop staan waar Freyr's afgedrukt hoofd mag fungeren als zijn eigen hoofd ('I'll continue the show from here') tot aan toegeven dat hij wel erg vaak wijst naar mensen als hij 'Shut Up' zingt; mede met dank aan Freyr's voorkomen wordt de afwisseling gewaardeerd, waar bij iedere andere band al menig bezoeker ondertussen 'SPELUUUUH!!!' had geroepen. Dat komedie een plek heeft in muziek, laat de IJslander vervolgens horen door een noot aan te houden op een synthesizer die uitmondt in de 'Vogeltjesdans' ('Fugladansinn' in het IJslands) in een drum 'n bass-uitvoering. Zo onverwacht, maar oprecht goed uitgevoerd en daarom ook zo sterk.
Logisch natuurlijk dat Freyr zijn kruit voor het einde bewaard. Met een publiek dat met steeds meer smart wacht op de twee Songfestivalhits, wordt dat wachten dan ook rijkelijk beloond met briljante uitvoeringen van '10 Years' en 'Think About Things' die voor hun live-uitvoeringen meer lucht krijgen om in te soleren. De opgebouwde spanning barst dan ook vanaf de eerste noten van '10 Years' los, Freyr soleert op zijn Korg-synthesizers alsof funk uit de jaren 70 nooit is weggeweest en die gitaarsolo waar we het over hadden? Gewoon in 'Think About Things' die ook nog eens een uitgerekte intro krijgt om de batterijen van de aanwezige telefoons zo snel mogelijk leeg te krijgen.
En dan zóu het klaar moeten zijn, maar met een website van 013 die zegt dat de show tot half elf zou moeten duren, weten we natuurlijk wel beter. En ja hoor; met alleen gitaar komt Freyr eerst nog even alleen op om een traditie vol te houden die hij op deze tour doet: een gevoelige cover van een partyplaat en dan het liefst van een act uit het land waar hij op dat moment staat. Mocht Duitsland eerder kennis maken met zijn versie van Tokio Hotel's 'Durch Den Monsun' en Zweden van 'Boten Anna'; wij worden vereerd met 'Boom Boom Boom Boom' van The Vengaboys. Ja, er wordt meegezongen, maar in een set waarbij het feestgehalte groot is, komt een uitvoering als dit niet goed uit de verf. Die angst ontstaat ook even bij het begin van de échte afsluiter 'Endurtaka Mig' dat begint als een R&B-lied, maar net als opener 'Thank You' ontaardt het alsnog in een heerlijk funky dansnummer dat gelukkig een passend, dansbaar einde geeft aan een fenomenale show.