Romantiek op Paaspop: dat is iets wat je misschien op de camping zal aantreffen, bovenin de Jack Daniels of wie goed luistert ergens bij de toiletten. Allemaal plekjes waar je je even kan onttrekken aan het festivalgedruis. Zonde dat de liefde hier in het Schijndelse niet aan een groter publiek kon worden getoond. Kón ja, want godzijdank is er in een tijd waarin alle coronamaatregelen zijn verdwenen nu de mogelijkheid om deel te nemen aan het WK Schuifelen in de Loco Royale. Dat is op de zaterdag voor even het epicentrum van het herleven van pubertrauma's, weer even helemaal terug naar de lagere school en hoe het was om te schuifelen met die ene vlam op het schoolfeest.

Het WK Schuifelen dus, de naam zegt alles. Het is dé manier van dansen die we jaren niet hebben kunnen doen en het is nog maar de vraag of niet iedereen het is verleerd. Hopende dat ik hier mijn schuifelprins op het witte paard vind (vraag niet hoe dat werkt), ga ik er blanco in. Onder aanvoering van de strenge jury en een vrolijke, getatoeëerde host, klampt het publiek zich aan elkaar vast. Vriendengroepen splitsen in duo’s, met hier en daar een stelletje. “Je weet niet met wie je eindigt”, roept de presentator luidkeels, “waarschijnlijk niet eens met je eigen partner!”. Romantische muziek? Ho maar. Dat is al klaar na de derde ronde.

Volle power

Elke ronde worden dansers door de jury en presentator uitgekozen die het podium op mogen, om later in de finale de strijd tegen elkaar af te leggen. Zo ontstaat een mengelmoesje van mensen waar ik mij (helaas) niet onder mag noemen. Zij gaan er ook wel met volle power voor, waar ik nog een beetje onbeholpen ben.

Later is er een ronde waarbij iedereen moet wisselen van partner. Mijn moment om te shinen. “Ben je ook op zoek naar iemand?”, vraagt een kerel aan mij. Voor ik kan antwoorden grijpt hij me vast en staan we met elkaar te dansen. En dan mogen we weer wisselen. Dansen met de volgende. Helaas nog niemand waar ik de rest van mijn leven mee wil delen, maar ik barst van plezier.

WK Schuifelen op Paaspop 2022

Viezigheid

Na rondes als countryschuifelen op een coverversie van 'I Will Always Love You', dramatisch smartlappenschuifelen en heavy metalschuifelen is het tijd voor de afvalrace. Op het podium staan meer dan twintig mensen en daar gaat het pas écht hard eraan toe.

Want wat blijkt: het WK Schuifelpanel heeft wel wat vuils in gedachten. 69-schuifelen. Uhuh. De kleertjes hoeven niet uit, maar dat zou niet het grootste obstakel zijn. Probeer maar op je handen te schuifelen, terwijl de ander rechtop blijft. Dat is waar mensen echt afvallen. Opgelucht dat ik niet mee hoef te 69-en kijk ik om mij heen. Een klein aantal mensen op de vloer durft het aan, de rest lacht mee.

Droogneuken

Hierna blijven vier teams over. En of die vier teams er blij mee zijn? De volgende categorie is buikschuifelen. “Ja, dat doen jullie waarschijnlijk vaak zat. Maar nu moet je het dus hier doen.” Op het podium spot ik de eerste finalisten die uitgenodigd waren, helemaal aan het begin dus. Zij zijn mijn gedoodverfde winnaars. En ze gaan er vol voor op Eric Clapton's 'Wonderful Tonight'. Ze gaan zo erg in op het droogneuken, dat wanneer het publiek moet kiezen wie wint, het gejuich overduidelijk de winst van de twee vrienden bezingt.

Ze heten Siem en Diel, en ik heb het genoegen om deze winnaars te spreken. “Ik vond het buikschuifelen het moeilijkste”, vertelt Siem. “Nou, voor mij was dat de 69. Ik moest op m’n kop en werd wel licht in mijn hoofd. Maar onze band is weer even sterker.” Ik ga in ieder geval met niemand naar huis vanavond, maar ik denk dat er een hoop mooie banden geschept zijn.

© Jostijn Ligtvoet Fotografie