De meesten zullen hen nog uit de jaren negentig kennen: Bush, de grungeband met hits zoals 'Glycerine' en 'Swallowed'. Sinds 2011 zijn ze terug van weggeweest. In 2013 stonden ze voor het laatst in 013 in Tilburg en deze zondag komen ze hun belofte waarmaken: “We keep making music, you keep coming back.” Hier zijn we dan!

Voor de kickoff zorgt RavenEye, een band uit Milton Keynes, iets noordelijk gelegen van Londen. Wie zijn deze heren? Een blik op hun tourschema van de afgelopen drie jaar laat zien dat deze classic rockers hard hebben zitten werken. Als voorprogramma van onder andere Joe Satriani, Slash en Deep Purple hebben ze door half Europa getourd. En binnenkort staat een uitstapje naar Mexico op de planning, zoals de zanger Oli Brown trots na afloop van de show vertelt.

De heren verwennen het publiek met snijdende gitaarriffs en pompende drums. Hun doel het publiek voor Bush warm te maken, lukt hen met gemak. De handen gaan de lucht in als voor de zoveelste keer één van de bandleden de lucht in geslingerd wordt of zich door een ander over het podium laat dragen. Ondertussen doet de stem van zanger Brown naast zijn krullenbol aan de recentelijk overleden Chris Cornell denken. We hebben genoten van de uptempo rock van RavenEye, nu op naar Bush!

RavenEye

Ja, hier zijn ze dan eindelijk weer. Met hun zevende album op zak (Black And White Rainbows) en de vertrouwde Bush-sound, komen ze voor hun enige Nederlandse show naar 013. Een blik om ons heen verraadt, dat de meeste bezoekers deze heren ook al ietsjes langer kennen. Daarnaast horen we Vlaamse klanken, maar ook een Amerikaans geluid om ons heen, dat afkomstig blijkt van een doorgewinterde fan die vanuit Seattle overgekomen is om hun hele Europese tour mee te maken. Daar gaan je vakantiedagen dan!

Hoe dan ook, hier zijn ze dan! Sinds de vorige tour is de samenstelling van de band niet gewijzigd. Gavin Rossdale is duidelijk vier jaartjes ouder geworden en vertoont zich in plaats van in een halfopen/doorschijnend shirt deze keer in een keurig grunge-tenue: een zwart/groen geruite bloes met daaronder zwarte lange mouwen. Extra jaren erbij, extra ervaring erbij: een scheiding achter de rug en het oprichten van zijn eigen modelabel. Het publiek krijgt een hoop wijsheden van Gavin om de oren geslingerd. Van “hang on to yourself” tot “let yourself go”.

Bush

Het publiek is nog verdacht rustig. Hoewel een aantal oude hits al vroeg aan bod komen, wordt het publiek pas echt warm als de zanger Letting The Cable Sleep en Glycerine kwetsbaar en rauw in zijn eentje met zijn elektrische gitaar speelt. Zodra de band bij Glycerine invalt, komt de stemming er eindelijk goed in. Het hoogtepunt is bereikt als Rossdale besluit het publiek in te rennen. Nu is iedereen om. Rossdale toont zijn liefde voor muziek en zijn waardering voor zijn publiek. Waar hij in de jaren negentig stadiums vol kreeg, zijn het nu zalen van vijfduizend man die genieten van zijn wat intiemere en waarschijnlijk nog intensere optredens.

Ondanks het feit dat Bush het nog steeds van zijn hits uit de jaren negentig moet hebben, hebben we ontzettend genoten! Tot over vier jaar?

Bush