Kunstmaan is een fijne plek om op een gure herfstavond je toevlucht te zoeken in verse livemuziek. Zeker als die zo boeiend is als de duistere indie van Ilen Mer. De iets meer dan drie jaar oude band, die aan de Rockacademie in Tilburg begon, heeft zich deze zomer afgezonderd in een bos in Zweden en is teruggekomen met het album 'Öar'. Ilen Mer belooft vanavond de sfeer van dennennaalden, hars en ijskoude nachtdouw mee te nemen naar Tilburg. De verwachtingen zijn dus hoog gespannen.
Indieband Ilen Mer bewijst vrijdagavond in Kunstmaan over knappe compositiekunsten te beschikken. Duisternis en sprankeling komen samen, met een goed voorprogramma en mooi uitgewerkte symfonieën. Toch mag het nog net iets spannender.
©
Herman Stehouwer
YSA bijt zich vast
Net als Ilen Mer is de Zeeuwse singer-songwriter YSA (18), in het voorprogramma, een Rockacademicus. Ze brengt haar set akoestisch. Zo’n intiem geluid is fijn in deze kleedje-haardje-setting, waar de kille herfstlucht rondom de buitenmuren trekt en de hete thee mag komen.
De aandacht van onze redacteur verspringt al snel van thee naar artiest. Want YSA, die wat schuchter begint, groeit in haar optreden. Ze ligt met haar laidback stem lekker in het gehoor. Helder klinkt ze, met het goede gevoel voor timing van iemand als Selah Sue. Ze produceert lichte ritmes met een swing, die ze vingervlug uit heel de lengte van haar gitaarhals schuift. Op die manier gaan vlot wat minuten voorbij.
Eentonigheid ligt op de loer bij een optreden met één instrument, maar YSA vertraagt zo hier en daar voor songteksten met een diepere betekenis. Ze blinkt uit met covers als ‘Ghost’, van Lianne La Havas, maar ook zeker op het eind, met haar eigen persoonlijke ‘Mama’, over de depressie van haar moeder. Hier wordt haar stijl voor het eerst bijtender. Ze zet zich daarmee vast in de harten van haar luisteraars, om zo niet snel te worden vergeten.
©
Herman Stehouwer
Lichtkubusjes
Na YSA gaat de personeelswissel vrij snel en is de situatie als volgt: de meeste mensen op de banken hebben hun jas maar weer aangetrokken, want het houtkacheltje voorin is toch echt te klein om de tochtige ruimte te verwarmen. Vóór de bandleden (Nils van der Slikke – drums, Merit Visser – zang en piano, Thomas Beekwilder – (bas)gitaar en synths, Paul Snoeren – synths en basgitaar) staan wat lichtkubusjes, die tijdens wilde momenten even wild mee flikkeren. De laatste geluidsprobleempjes worden tijdens het concert bijgesteld en dan staat het optreden als een huis. De ongeveer vijf handen vol aan mensen zijn muisstil tijdens en tussen de bedrijven door. Ze worden dan ook getrakteerd op interessante muziek.
Het Scandinavische gevoel van koele afzondering en het geheimzinnige van wat je je voorstelt bij de uitgestrekte Zweedse natuur, zijn inderdaad terug te horen in de muziek van Ilen Mer. Waar dat hem in zit is moeilijk te zeggen, maar datgene dat ook terug te horen is in, bijvoorbeeld, het meer rustige werk van progressieve bands als het Zweedse Opeth, klinkt ook vanavond in Tilburg. Het afwachtende, het vragende. De geduldige, heldere gitaarloopjes. Dissonanten. Het soms beklemmende gevoel verdwaald te zijn in een nare droom.
©
Herman Stehouwer
Binnen de perken
Hoe zorg je dat dit soort droomliedjes niet slaapverwekkend worden? Effecten op eigenlijk ieder instrument en de wilde climax blijken bij dit optreden de kersen op de taart. Waar de melodieën in het begin van de meeste liedjes harmonieus samengaan (hoor ook de meerstemmige zangpartijen), bouwen de muzikanten schurend dissonante partijen in, naarmate de muziek vordert. Dat doen ze goed. Toch pakken de heren en dame de luisteraar pas echt bij zijn lurven met een nummer dat nou net niét op de plaat staat, aan het einde van de set. Meer van dat vuur zou best mogen.
De uitvoering van deze release is goed, maar waar dromen alle kanten op kunnen gaan, blijven ze vanavond toch meestal over dezelfde bospaadjes dwalen. Wat de uitvoering hiervan betreft hebben de muzikanten echt wat moois gebracht, iets wat op momenten wel degelijk spannend is, maar het mag nóg gewaagder, verder uitgewerkt, uitgebreider, juist omdat het naar meer smaakt - en trek je strot nog maar een paar keer helemaal open Merit Visser, want naast een aantal briljante composities, maakt dat de meeste indruk, vanavond in Kunstmaan.