Forever Saturday mag het bal openen. Met nog geen halve zaal vol kijken ze toch positief naar de avond. Ze zijn enthousiast en erg jong. Té jong eigenlijk om de Ramones echt te hebben gekend, maar ze hebben blijkbaar een goede opvoeding gehad. Bij elk nummer is al snel duidelijk welke bands invloed hebben op de gasten: Melodieën van Blink-182, Simple Plan en Sum41 komen geregeld voorbij. Ze kennen hun helden en zeggen nog nadrukkelijk dat Marky Ramone ook in dit rijtje thuishoort. Tsja, wat moet je anders als je in het voorprogramma staat van de beste man? Het publiek wiegt wat mee op de catchy songs, maar echt enthousiast is het niet – zodra de band tot een moshpit oproept, doet niemand mee. Nochtans kent gitarist Anthony Koenn zijn trucjes als punker. Elk nummer springt hij een aantal keer in de lucht, soms gaat zijn gitaar omhoog of in zijn nek. Afgekeken bij zijn grote voorbeelden? Het kan zeker geen kwaad. Pas bij de laatste twee liedjes van de set komt de band echt los. De zenuwen zijn verdwenen en men eindigt met een knaller: ‘Shut Up’ wordt luidkeels meegezongen door een groepje achter in de zaal. Al met al geen slecht optreden van deze Haagse band. Er zijn nog wel wat verbeterpunten, maar de jongens hebben zeker potentie.
Als je iemand vraagt naar een nummer van de Ramones, is de kans groot dat je Blitzkrieg Bop ten antwoord krijgt. Toch is de band een tikje in vergetelheid geraakt. Marky Ramone, ex-drummer van de band, heeft sinds enkele jaren zijn Marky Ramone’s Blitzkrieg opgericht om over de wereld te reizen en mensen een onvergetelijke nostalgische Ramonesavond te bezorgen. Op 14 juni stond de band samen met support act Forever Saturday in de Jupiler Zaal van 013.
Het is wel duidelijk dat de zaal vrij leeg blijft vanavond als net de halve zaal gevuld wordt in aanloop naar het volgende optreden. Wanneer Marky Ramone’s Blitzkrieg het podium betreedt, komt Marky Ramone himself even hoi zeggen in de microfoon om daarna achter het drumstel te kruipen. De halflege zaal wordt gelijk goed benut door een aantal fans. Een voorzichtige moshpit start en houdt gedurende de show niet meer op. Hoewel de Ramones al jaren uit elkaar (en inmiddels zelfs overwegend dood) zijn, is de ex-drummer nog altijd springlevend en gedreven om op te treden. Wel heeft hij af en toe een pauze nodig lijkt het. De set van twee A4’tjes lang wordt namelijk twee keer onderbroken: één keer voor een pauze, de tweede keer voor de toegift. Het echte punkgehalte is er echter nog altijd. Zanger Michale Graves (ex-Misfits) slaat non-stop met de kabel van zijn microfoon op de monitors, springt in de lucht, speelt met het publiek en houdt de microfoonstandaard geregeld boven zijn hoofd. Een gek dansje ontbreekt ook niet. Maar gentleman dat hij is, geeft hij de voorste rij ook nog even netjes een hand bij ‘What A Wonderful World’. Dit breekt wel een beetje zijn image, maar de fans zijn er overduidelijk helemaal gelukkig mee. Het feest is pas echt compleet bij het laatste nummer van de avond: Blitzkrieg Bop. Graves springt het publiek in om samen met de bezoekers uitgebreid te moshen, waarbij zijn kabel meerdere keren blijft haken. Uiteindelijk moet hij door een aantal aanwezigen weer terug het podium op geduwd worden om daar het feest af te maken. De bezoekers hebben gekregen waar ze voor kwamen: een onvergetelijke nostalgische avond met de grootste hits van Ramones.